Nadat in Israël het Loofhuttenfeest door Hamas zo wreed werd verstoord, lijkt vrede op aarde verder weg dan ooit. Het vreselijke gebeuren doet mij in veel opzichten denken aan de terreuraanslag van koning Herodes ten tijde van Jezus’ geboorte. De kindermoord in Bethlehem kleeft nog altijd zo pijnlijk aan het kerstfeest.

Toch is het Herodes destijds niet gelukt om het kerstfeest met zijn terreuractie te framen als dé gebeurtenis van ongeluk en verderf. Dat komt omdat de toon van het kerstfeest uiteindelijk bepaald wordt door de verlossing van alle dood en verderf. Ondanks Herodes volbracht Jezus Christus zijn opdracht als Middelaar tussen God en mensen om de oorzaak van honger en kommer, de zonde, weg te nemen. Zijn verzoenend sterven aan het kruis bracht de vrede op aarde waarvan de engelen zongen. Die vrede is er voor allen die Jezus kennen als de Weg tot God.

Waterceremonie

Kunnen wij die hoopvolle toon nog vasthouden na de jongste aanslag op Israël? Zakt ons de moed niet in de schoenen nu we, naast het oorlogsgeweld in Oekraïne en naast de aardbevingen in landen rond de Middellandse Zee, ook nog weer geconfronteerd worden met een nieuwe haatuitbarsting van Hamas tegen de Joden?

Het antwoord van deze vraag ligt volgens mij in onze kijk op de betekenis van het Joodse Slotfeest van het Loofhuttenfeest. Zoals van ons gevraagd wordt om tijdens Kerst niet op Herodes gefixeerd te zijn, maar op Jezus te zien, zo wordt van ons ook gevraagd om bij dat Slotfeest onze blik niet te fixeren op Hamas, maar op Jezus te zien.

Eveneens op de laatste dag van het Loofhuttenfeest riep Jezus in de tempel uit: „Wie dorst heeft kome tot Mij en drinke.” In die oproep presenteerde Jezus zichzelf aan de Joden als de beloofde Messias, als de Bron van het ware leven.

In de waterceremonie op het Loofhuttenfeest was reeds voorzegd dat Jezus plaatsvervangend voor Zijn volk als Messias het zoenoffer van Zijn leven moest brengen. Op het Slotfeest, op de achtste dag, haalde de priester onder gejuich water uit de vijver van Siloah. Hij bracht het naar de tempel. Daar werd het, na het toevoegen van rode wijn als een plengoffer voor God, bij het altaar uitgegoten, om vervolgens via het Kidrondal naar de akkers af te vloeien en deze vruchtbaar te maken.

Voordat het water op Gods akker zijn levendmakende werk kon doen, was het in de tempel roodgekleurd door de wijn. Dit opmerkelijke detail verduidelijkt de boodschap van de waterceremonie: het water, de genade van God in Christus Jezus, dankt zijn reddingbrengende kracht (verlossing van zonde, dood en vloek) en levendmakende uitwerking (herschepping, eeuwig leven) aan het zoenoffer van de Messias.

In vrede samenleven

Laten wij de Joodse Slotdag van het Loofhuttenfeest framen door de vreselijke terreur van Hamas? Of zien we hier, opgetild door de Bijbelse boodschap van het Loofhuttenfeest, ook op naar Christus Jezus, in Wie de vervulling van het Loofhuttenfeest ligt?

Laten wij ons vertroosten door het zoenoffer van Christus. En laten wij voor de Joden bidden, opdat de door Hamas beoogde framing van het Slotfeest van het Loofhuttenfeest niet bewaarheid wordt. Maar dat dit juist een wake-upcall zal zijn voor alle volkeren wereldwijd, in het bijzonder het Joodse volk, om alle verzet tegen de gekruisigde Christus op te geven en de „vrede op aarde” te zoeken in Zijn verzoenend bloed. Zodat velen, ook uit Joden en Palestijnen, door geloof in Christus de troost hebben in de reiniging van hun geweten en het uitzicht op het eeuwige leven. Maar ook op aarde in vrede samenleven.

De auteur is emeritus predikant van de Nederlandse gereformeerde kerk te Almkerk-Werkendam en lid van de Nederlandse gereformeerde kerk te Steenwijk.