Onderzoek: geen bewijs voor ‘aanzuigende werking’ asielbeleid
Er is geen bewijs dat Nederlandse regels en opvangvoorzieningen een „aanzuigende werking” hebben op asielzoekers. Dat blijkt uit onderzoek van het Verwey-Jonker Instituut, uitgevoerd in opdracht van het Wetenschappelijk Onderzoek- en Documentatiecentrum (WODC). Volgens het onderzoek zijn vooral veiligheid en sociale netwerken belangrijke factoren bij het nemen van een besluit over in welk land iemand bescherming zoekt. Ook infrastructuur en financiële middelen spelen een rol, net als bijvoorbeeld toevallige ontmoetingen met mensen die hulp kunnen bieden.
De aanwezigheid van familie of vrienden is volgens het onderzoek de belangrijkste reden voor asielzoekers om vanuit een ander land binnen de Europese Unie door te reizen naar Nederland. Ook wordt Nederland als aantrekkelijk gezien wegens de algemene veiligheidssituatie, de welvaart en de economische situatie.
Toch hebben sommige onderdelen van het Nederlandse asielbeleid wel een beperkte invloed. Het gaat hierbij onder meer om criteria voor het toekennen van asiel of regels voor familiehereniging. Deze aspecten spelen echter pas een rol, wanneer iemand al in de EU is. Daarnaast zijn de verschillen in beleid tussen landen binnen de EU op dit gebied relatief klein, stelt het Verwey-Jonker Instituut.