Nee, vandaag gaat er geen boek mee in de tas, vertelt Adeline aan het einde van het interview. Ze moet in een nieuw exemplaar beginnen, dus de drang om verder te lezen is even niet zo groot.

Ze staat op het punt om weg te gaan, ’s morgens om negen uur. Vanuit Klaaswaal, waar ze woont met haar ouders en vijf broers en zussen. Vanmorgen zette ze de wekker ruim een uur vroeger om te vertellen over haar leesliefde, voordat ze aan de slag gaat bij Babypark in Barendrecht waar ze werkt als verkoopmedewerker.

Hoe vinden je collega’s het als je in de pauze gaat lezen?

„Meestal wacht ik tot de meesten weg zijn. Maar soms leg ik m’n boek op tafel en lees ik gewoon in de kantine, met vier of vijf collega’s om me heen. Ik kan me prima afsluiten, maar het is natuurlijk wel een beetje ongezellig richting de anderen. Ik heb veel jongere collega’s, tussen de 17 en 20 jaar. De meesten hebben weinig met boeken en als ze horen hoe veel ik lees, zijn ze verbaasd. Dat merk ik ook bij m’n vriendinnen.”

Kom je uit een leesfamilie?

„Mijn moeder leest veel en mijn broer ook. ’s Avonds zitten we soms met z’n drieën op de bank met een boek. Bij mij kan het zo één uur of halftwee worden, soms zelfs halfdrie. Ik lees vooral beneden omdat ik een kamer met mijn zusje deel. Ik maak het natuurlijk niet elke avond laat, maar soms moet een boek gewoon uit.

In mijn jeugd las ik series zoals ”De Duiventil” en ”Maaike en Domenico”. Toen ik 13 was, ontdekte ik andere boeken. Mijn moeder kocht in die tijd een boek van Karen Witemeyer, een Amerikaanse schrijfster van historische romans. Dat wilde ik ook lezen. Ik denk dat mijn liefde voor dit genre daarmee is begonnen. Het grappige is dat mijn moeder nu boeken van mij leent.

Inmiddels heb ik zelf 93 boeken. Ze staan in een kast op de slaapkamer van mijn broertje. Op mijn eigen kamer is geen plek. Sommige boeken heb ik wel vier keer gelezen. Verder leen ik veel uit de christelijke bibliotheek in Numansdorp. Maar als ik een boek mooi vind, koop ik het zelf. Of de hele serie. Ik zie nu al voor me dat ik later een huis met een grote boekenkamer heb!”

Wat moet een boek dat jij leest in zich hebben?

„Het liefst pak ik boeken waaruit je wat leert over vroeger. Ik hou van dat lekker ouderwetse van toen. Verder mag een boek romantisch zijn, maar niet te zoetsappig. Spannende dingen horen er wat mij betreft echt bij: een ontvoering, een aanslag, iets met een dievenbende. Ik kan de afloop altijd wel raden, maar ik ben gewoon nieuwsgierig naar wat zich afspeelt tussen begin en eind.

Romantisch-historische romans, zo zou je mijn favoriete genre kunnen noemen. Ik begon met Karen Witemeyer en ben niet meer gestopt. Boeken van Francine Rivers en Jane Austen lees ik niet, ik vind ze er niet aantrekkelijk uitzien. Hoewel, ik heb één keer iets van Austen gelezen. Volgens mij komt het qua soort boek wel aardig overeen met wat ik lees.

Toen ik 16 was, las ik ”De laatste slag”, een christelijke jeugdthriller (van Roland Kalkman, MO). Sindsdien weet ik dat thrillers niets voor mij zijn. Ik ga me dan ook veel te veel inbeelden, als ik ’s avonds laat in m’n eentje op de bank zit.”

Wanneer haak je af?

„Bij de ik-vorm. Als ik in de bibliotheek een boek doorblader en ik zie allemaal ”ik, ik, ik, ik”, dan zet ik het terug. Zo’n boek leest gewoon niet fijn. Ik bekijk gebeurtenissen ook liever door de ogen van meerdere personages. Daar heeft het misschien ook mee te maken.”

Lees je alleen boeken van christelijke auteurs?

„Mijn nicht had ”De zeven zussen” (een populaire serie van Lucinda Riley, MO) gelezen en zei: die zijn leuk voor jou! Ik begon in de eerste en heb daarna de hele serie via Vinted voor een leuk prijsje gekocht. Ik vind het heel mooie boeken, maar je komt er ook woorden in tegen die je liever niet leest. Gelukkig zijn het er niet veel. Zelf ga ik niet op zoek naar niet-christelijke series. Daar voel ik me niet zo prettig bij. Het fijne aan christelijke boeken is dat de personages soms ook bidden of een stukje uit de Bijbel lezen. Dan krijg je zelf meteen ook iets mee.”

In welk boek ben je nu bezig?

„Op dit moment moet ik in een nieuwe beginnen. Tussendoor pak ik dan soms een jeugdserie van Kluitman. Mijn tante heeft er veel delen van. Manege Picadero en De Wildhof bijvoorbeeld, over een manege en een hondenkennel. Die lezen heel makkelijk weg en dan stap ik daarna weer over op een wat diepzinniger boek. Vorige week heb ik in de bieb een boek van Jocelyn Greene uitgekozen, ”Versluierd in rook”. Plus meteen deel twee van die serie. Ik selecteer vooral op schrijver en omslag. Er moet wel wat te zien zijn op zo’n voorkant. Als de hoofdpersoon is afgebeeld, neem ik dat plaatje mee in gedachten.”

Je hebt vast ook een stapel met boeken die je ooit nog wilt lezen?

„Nee. Ik lees snel en als ik iets wil lezen, doe ik het gewoon. Op Insta volg ik uitgeverij KokBoekencentrum en De Parel. Boeken die me interessant lijken, zet ik op een lijstje. Een nieuw seriedeel wil ik sowieso kopen. Ik kan er niet tegen als series niet compleet zijn.”

Heb je in de vakantie veel gelezen?

„Ik ging drie dagen naar mijn ouders, die in een safaritent op een camping in Friesland zaten. Ik nam twee boeken van Karen Witemeyer mee, plus een makkelijk meidenboek: ”Never alone” uit de serie Friends forever (van Heidi de Vries-Flier, MO). Alle drie had ik ze al gelezen. Ik vind dat niet erg. Juist ontspannend. Dan kom je er heel makkelijk in. En ja, ik heb ze alle drie uit.

Verder leidde ik deze zomer een Koers-vakantie naar België voor 13- tot 15-jarigen vanuit de Jeugdbond Gereformeerde Gemeenten. Ik had een boek mee, maar kwam er niet aan toe.”

Wat is er eigenlijk zo leuk aan lezen?

„Dat je daardoor in een andere wereld zit. Zeker bij historische fictie. Zo kan ik echt afstand nemen van de telefoon en zet ik sociale media als het ware even stop. Die nemen je zo in beslag. Als ik een avond op mijn telefoon zit, kom ik veel lastiger in slaap dan na een avondje lezen.”

Je tipt ook een boekje van Robert Murray M’Cheyne. Lees je meer theologische boeken?

„Romans vind ik heerlijk om te lezen, maar bij theologie weet ik nooit zo goed waar ik moet beginnen. ”De christenreis” van John Bunyan las ik ooit, maar daar bleef het bij. Het boek van M’Cheyne heb ik twee weken geleden gekocht. Ik zag het in de boekhandel en de titel sprak me erg aan omdat de vraag ”Wat moet ik doen om zalig te worden?” de afgelopen weken een paar keer op mijn pad kwam. Tijdens de Koers-vakantie ging de eerste Bijbelstudie over de stokbewaarder in Filippi en over deze tekst. Daarna las ik er ook nog een stukje over in mijn dagboek. Dat boekje moest ik dus meenemen. Door erin te lezen worden Bijbelteksten helderder voor mij, merk ik.

Het boekje van M’Cheyne is wel een opstapje naar meer. Ooit kreeg ik van de jeugdvereniging met Kerst ”Bekering, hoe gaat dat?” van ds. J.M.D. de Heer. Dat is misschien iets voor hierna.

Toen ik M’Cheynes boekje kocht, nam ik trouwens ook ”De hemel geopend” van Mary Winslow mee. Haar geschiedenis –ik las de achterflap– spreekt me aan. Ze ging emigreren naar New York, moest daar haar jongste dochtertje begraven en kreeg toen bericht dat haar man ook overleden was. Het boek laat iets zien van haar worsteling om dicht bij Christus te leven. Ook dat boek ga ik nog lezen.”

www.rd.nl/vakantieleesvoer