Het hof acht bewezen dat de ex-marinier uit Kerkrade op 24 oktober 2003 zijn 29-jarige ex–partner Daniela Vromen, haar 34-jarige broer Patrick en haar 56-jarige moeder José in hun woning in Kerkrade heeft doodgeschoten. Gehuld in gevechtstenue reed S. daarna naar de sportschool die hij samen met zijn schoonfamilie beheerde en schoot in een drukke fitnesszaal de 60-jarige Lei Vromen dood.

Het openbaar ministerie had een levenslange celstraf geëist. De rechtbank in Maastricht veroordeelde S. eerder al tot twintig jaar en tbs.

Volgens de raadsheren van het hof heeft Paul S. op brute wijze een compleet gezin van het leven beroofd. Het hof legde echter geen levenslang op, omdat het de conclusie van het Pieter Baan Centrum overnam dat S. verminderd toerekeningsvatbaar was tijdens het plegen van de misdrijven.

Volgens de justitiële observatiekliniek is de man behandelbaar. Het hof meent dat S. uitzicht moet houden op een terugkeer in de samenleving. Bovendien, lichtte het hof toe, komt S. door het opleggen van tbs niet vrij zolang deskundigen menen dat hij gevaarlijk is.

Aanleiding voor de schietpartij was een langlopend zakelijk en persoonlijk conflict tussen S. en zijn schoonfamilie. Ook kon hij het moeilijk verkroppen dat zijn relatie met Daniela over was. Toen bleek dat zij stiekem spullen uit hun gezamenlijk huis had gehaald en de sloten had verwisseld, sloegen bij S. de stoppen door.

S. heeft altijd volgehouden dat het hier niet gaat om moord met voorbedachten rade. De ex-marinier, die ook lid was van de Bijzondere Bijstands Eenheid (BBE), kan zich weinig van de schietpartij herinneren. Door zijn ervaringen in het buitenland heeft hij het Post Traumatisch Stress Syndroom (PTSS) opgelopen, zo verklaarde hij zijn gedrag. Hij zag zijn schoonfamilie als de vijand. „Ik moest handelen, had alleen maar een missie”.

De familie van de slachtoffers reageerde rustig op de uitspraak. Bij de rechtbank in Maastricht waren de nabestaanden nog verbijsterd toen bleek dat S. geen levenslang had gekregen.