Duitse kritische Jood blijkt kostuum-Jood
Fabian Wolff nam tien jaar lang als Joodse publicist deel aan debatten binnen de Joodse gemeenschap in Duitsland. Conservatieve Joden wierp hij voor de voeten dat ze voortdurend –maar overbodig– waarschuwden voor het antisemitisme in Duitsland. „Het Duitse antisemitisme is in werkelijkheid niet zo erg”, zei hij eens.
Buiten eigen kring keerde hij zich als Duitse Jood via krantenartikelen en op Twitter tegen de Joodse staat. Wolff sympathiseerde openlijk met de BDS-beweging die Israël onder druk zet om „de bezetting van Palestina te beëindigen”. Hij verbrak de relatie met de Jüdische Allgemeine waarvoor hij jarenlang had geschreven. De reden? Het was voor hem „als Jood onverdraaglijk dat de redactie van het Joodse weekblad naast het antisemitisme van rechts, links en uit het midden van de maatschappij ook voor de Jodenhaat binnen de islamitische gemeenschap waarschuwde.
Redacteuren met een linkse achtergrond interviewden hem graag, omdat hij altijd goed was voor stevige uitspraken. Iedere niet-Jood die zijn extreme anti-Israëlische standpunt niet deelde, was in zijn ogen een ”aardappel”. Veel waardering kreeg hij omdat hij toch maar de moed had zijn eigen zogenaamde reactionaire gemeenschap aan te vallen.
Maar wat blijkt? Fabian Wolff is geen Jood, hij is een ‘gewone’ Duitser. Dat bekende Wolff vorige maand in een lang artikel in Die Zeit. Hij is een van de zogenaamde kostuum-Joden. Het Engelse begrip hiervoor is trouwens heel treffend ”Fake Jews”, in het Nederlands nep-Joden.
Wolff schreef in Die Zeit dat hij afgelopen jaar had ontdekt dat zijn voorouders, in tegenstelling tot wat zijn gestorven moeder hem had verteld, niet Joods waren.
De schuld schoof Wolff dus af op zijn moeder. Zij had hem eenvoudigweg voorgelogen. Ook deze uitspraak is niet waar. In de Frankfurter Allgemeine Zeitung schreef deze week auteur en journaliste Mirna Funk dat ze al in 2021 door Helen R., de ex-vriendin van Wolff, was getipt. Helen vertelde dat Wolff zijn Joodse achtergrond bij elkaar had gefantaseerd. Voor Funk was dit een bevestiging van wat ze al sterk vermoedde. Helen kon verder nergens haar verhaal kwijt. Daar werden haar uitspraken als „antisemitisch” afgedaan.
Funk stapte met de verzamelde bewijzen voor Wolffs leugens naar de Joodse gemeenschap en enkele redacties. Het verhaal werd niet naar buiten gebracht. In 2019 werd de Joodse blogster Marie Sophie Hingst aan de schandpaal genageld. Die beroofde zich daarop van het leven. Dat wilde men niet nog een keer zien gebeuren.
In 2022 ontving Helen een schrijven van Wolffs advocaat Nicolas Becker. Zij moest zijn cliënt niet langer bedreigen, anders zou hij juridische stappen ondernemen. Saillant detail: Becker is de zoon van een NSDAP-lid.
Funk adviseerde Helen een advocaat in de hand te nemen. Volgens Funk wilde Wolff Helen als de belangrijkste getuige tegen hem monddood maken. Door haar lieten verschillende kranten het na Wolff nog aan het woord te laten. Funk hoorde vervolgens niets meer van Helen. Na Wolffs artikel in Die Zeit legde Funk tevergeefs contact. „Ik wist niet dat ze niet meer leeft.” Hoe en wanneer Helen is gestorven, vertelt Funk niet.