Deze tien zijn de zaken waarin het meeste bewijs voorhanden is. De officier van justitie merkte tijdens de zitting op dat het werkelijke aantal overledenen mogelijk hoger ligt en in de toekomst ook nog kan stijgen. De verdachte zou het middel naar zeker 1600 mensen hebben gestuurd. Bij dertig sterfgevallen had de politie achterhaald dat deze mensen bij leven geld hadden overgemaakt aan de verdachte.

De dodelijke middelen die hij per post verstuurde, zijn niet verboden. Maar volgens het OM had hij die nooit mogen leveren aan mensen die hun leven ermee wilden beëindigen. Bovendien leverde S. ook antibraakmedicatie, wat niet is toegestaan zonder vergunning. Het OM wil met een straf duidelijk maken dat hulp bij zelfdoding buiten de euthanasiewet om „niet straffeloos kan blijven, ook al gebeurt dat met de beste bedoelingen”, aldus de officier van justitie, die vier jaar cel eiste.

S. zei zelf dat hij mensen wilde helpen op een humane manier te sterven. Zijn advocaat zei dat het bovendien niet onomstotelijk vaststaat dat diverse mensen die overleden aan middel X, dit middel ook echt van S. hadden gekregen. Ook hadden mensen die dood willen andere manieren kunnen vinden om uit het leven te stappen. „Wat je ook van het middel vindt, in een aantal situaties is veel erger erdoor voorkomen.” Hij doelde op andere vormen van zelfdoding, die volgens hem gruwelijker zijn dan het innemen van een dodelijk middel.

Verder betoogde de raadsman dat S. niet iemand is die „zo veel mogelijk geld” wilde verdienen met middel X. Het OM wijst erop dat S. tienduizenden euro’s verdiende met zijn handel. Dat was een vorm van witwassen, stelt het OM.