CO2 houdt warmte vast in de atmosfeer en is daarmee de grootste drijvende kracht achter de huidige opwarming van de aarde. Een deel van alle CO2 die in de lucht zit, wordt opgenomen door planten. Die groeien ervan, maar geven een deel ook via ondergrondse verbindingen door aan schimmels. Die verbondenheid heet mycorrhiza en komt overal ter wereld algemeen voor: 70 tot 90 procent van alle planten op het land leeft in symbiose met schimmels.

Volgens hoofdauteur Heide Hawkins, verbonden aan de Universiteit van Kaapstad, lijkt het erop dat de schimmelnetwerken een belangrijke koolstofopslag vormen, die veel over het hoofd wordt gezien. „Het is begrijpelijk dat veel nadruk ligt op het beschermen en herstellen van bossen als een natuurlijke manier om klimaatverandering te beperken”, legt Hawkins uit in een verklaring over het onderzoek. „Er is echter nog maar weinig aandacht besteed aan de grote hoeveelheden CO2 die planten door fotosynthese uit de atmosfeer halen en dan onder de grond naar mycorrhizaschimmels verplaatsen.”

Medeauteur Katie Field van de Universiteit van Sheffield noemt de schimmels „een blinde vlek”, zowel in klimaatmodellen als op het gebied van natuurbescherming en -herstel. Ze waarschuwt dat bodemecosystemen op een hoog tempo verloren gaan, onder meer door de huidige (land)bouw en industrie. Bescherming van deze schimmels is volgens de onderzoekers van groot belang.

Een deel van de opgenomen CO2 gaat later via microben en de schimmels zelf weer in gasvorm de lucht in. Een ander deel kan echter hechten aan andere deeltjes in de bodem, of mogelijk worden hergebruikt door planten. Dan blijft het broeikasgas langer uit de atmosfeer.

Hoogleraar Evolutiebiologie Toby Kiers van de Vrije Universiteit (VU) in Amsterdam, die ook meewerkte aan de publicatie, legt uit dat de wetenschap „nog maar net begint te begrijpen” hoe de schimmelnetwerken precies werken. „Mycorrhizaschimmels zijn belangrijke ecosysteembouwers, maar ze zijn onzichtbaar voor de meeste mensen”.