De provincie houdt toezicht op wat gemeenten doen aan huisvesting van statushouders. Dat zijn nieuwkomers die een verblijfsvergunning hebben gekregen en dus recht hebben op een woning. Huizen voor hen vinden is lastig vanwege het krappe aanbod. De woningen die vrijkomen zijn vaak niet passend. „Veel statushouders zijn alleenstaand en krijgen vaak noodgedwongen een eengezinswoning toegewezen”, schrijft de provincie. Ook staan vrijgekomen huizen geregeld in een wijk waar al veel sociale huurwoningen staan, „waardoor de leefbaarheid onder druk komt te staan”.

Maar huisvesting is „pas het begin”, aldus gedeputeerde van de provincie Peter Kerris. „Er is meer nodig om de zorg, het onderwijs en de inburgering van statushouders in goede banen te leiden. We moeten ze helpen om een toekomst op te bouwen en een bijdrage te leveren aan de maatschappij.” Dat is lastig, onder meer omdat huisartsen vol zitten en er een tekort is aan leraren voor inburgeringsonderwijs.

Gelderland wil bijvoorbeeld dat subsidies vanuit het Rijk voor eigen experimenten met huisvesting langer doorlopen. Voorbeeld van zo’n experiment is de opvang van 120 statushouders in een leegstaand zorggebouw in de Achterhoek. Langere subsidierondes en ruimere wetgeving geven gemeenten meer opties om te experimenteren met zulke initiatieven, „onder anderen om statushouders in duurdere wijken te huisvesten, onderwijs te combineren met dagbesteding en de inrichting van regionale zorgportalen voor statushouders”.

Ook in Limburg lieten gemeenten en de gouverneur Emile Roemer deze week van zich horen over de opvang van vluchtelingen. Zij vroegen onder meer om een substantiële vermindering van het aantal asielzoekers op korte termijn.