Met structureel bedoelt Wakker Dier over een periode van vier jaar lang. Er is volgens haar sprake van een megastal als op één locatie meer dieren leven dan 250 melkkoeien. Onder kalversterfte rekent Wakker Dier het overlijden van kalfjes tot en met veertien dagen na de geboorte, inclusief de doodgeboren dieren. Na twee weken gaan kalfjes van melkveebedrijven meestal naar speciale kalverhouderijen.

De Nederlandse Voedsel- en Warenautoriteit (NVWA) en Wakker Dier zeggen overigens allebei dat de kalversterfte op melkveebedrijven is afgenomen sinds 2019. Een analyse van verschillen in kalversterfte bij bedrijven met een verschillende bedrijfsomvang heeft de NVWA niet gemaakt. Die verschillen zijn volgens Wakker Dier al gauw te zien: „Zo is de overlevingskans van kalfjes op bedrijven met minder dan honderd koeien significant hoger dan op bedrijven met meer dan 125 koeien”.

De NVWA schreef in 2021 melkveehouders met een hoge kalversterfte aan. Het jaar erop bezocht de autoriteit melkveebedrijven die in 2019 - 2021 een zeer hoge kalversterfte vertoonden (15 procent of meer, doodgeboren dieren werden hier niet meegerekend), maar bij deze specifieke groep gecontroleerde ondernemingen ziet de organisatie „geen oververtegenwoordiging” van grotere melkveebedrijven.

58 procent van de kalveren wordt geboren op een bedrijf met meer dan 125 melkkoeien, zegt Wakker Dier. Volgens de organisatie wordt 16 procent van de kalfjes geboren in een megastal, waarvan ze er in ons land 742 telt. „Er zijn steeds minder boeren en zij houden per bedrijf steeds meer koeien”, concludeert Wakker Dier.

Ondernemersorganisatie voor Nederlandse boeren en tuinders LTO bestudeert het bericht van Wakker Dier nog.