Spanningen bij breuklijnen lopen langzaam op totdat het tot een beving komt. Een zware beving kan die spanning verderop langs de breuklijn intenser maken waardoor die wordt gevolgd door bevingen die lichter zijn, de naschokken. „Maar die naschokken zijn niet wezenlijk anders dan zwaardere aardbevingen”, legt Govers uit. „Ze zijn doorgaans minder zwaar en het worden er na verloop van tijd steeds minder, maar ook de naschokken kunnen zeer gevaarlijk zijn”, vervolgt Govers.

De aardbeving van maandag is daar een voorbeeld van. Die beving werd waarschijnlijk veroorzaakt door de eerdere schokken van 6 februari, maar is met een kracht van 6.4 niet minder destructief. „Gebouwen in de regio zijn al verzwakt door de zware bevingen. Een naschok van kracht 6.4 is relatief hoog, maar ook bij kracht 4 kan veel verwoest worden. Naschokken zijn dus zeker niet licht te noemen”, legt Govers uit.

Hoe destructief bevingen zijn, hangt ook nog deels af van de bodemsoort, aldus Govers: „De breuklijn in de regio van Hatay (Turkije) scheidt twee soorten gesteenten van elkaar. De grond in het oosten is aanzienlijk steviger. In het westen is de grond erg slap en gaat dus makkelijker trillen bij aardbevingen. Daardoor storten gebouwen in.”

Voor Turkse seismologen heeft Govers alleen maar warme woorden over. „De Turkse collega’s staan vooraan in de aardbevingskunde. Tegelijkertijd wordt wetenschap niet altijd geapprecieerd in Turkije. De kennis is er, maar wordt er ook wat mee gedaan?”