R. van D. deed vijf dagen na de moord op Theo van Gogh een poging tot brandstichting door een stapel hout voor de deur van de moskee in Rotterdam–West te overgieten met spiritus en aan te steken. Hij was op dat moment onder invloed van hard– en softdrugs en alcohol, waardoor hij naar eigen zeggen niet meer helder na kon denken.

Voor de brandstichting was Van D. met vrienden de stad in gegaan. Daar kreeg hij ruzie met een groepje ’buitenlandse jongens’. Zijn vrienden voorkwamen dat de ruzie een vechtpartij werd. „Ik voelde me gefrustreerd", zei Van D. Ook de moord op Van Gogh ’zat in zijn hoofd’. De brandstichting was volgens hem dan ook meer een ’frustratievuur’ dan een vreugdevuur.

„Het is eigenlijk heel ironisch dat ik een moskee heb uitgezocht, want ik heb juist helemaal niets tegen buitenlanders. Ik heb veel buitenlandse vrienden, waar ik zelfs een kaartje van krijg in de gevangenis", zei Van D.

De reclassering had een verzoek van de rechtbank om Van D. te onderzoeken naast zich neergelegd, omdat hij niet in een van de groepen mensen paste die de reclassering onderzoekt. Ook het verzoek van de raadsman om de zaak direct af te sluiten mocht niet baten. De rechter wilde zonder informatie over de persoonlijkheid van de man geen uitspraak doen. Ook van een schorsing van de detentie kon volgens de rechter geen sprake zijn. „Ik heb geen enkele garantie dat u niet weer zoveel gebruikt of gefrustreerd raakt", zei Urbanus.

De zaak wordt 11 februari voortgezet.