Ander voorbeeld. Op de jeugdvereniging zitten meisjes en jongens die de kost moeten verdienen voor het gezin, omdat vader werkloos is, of niet genoeg verdient.

Sako (40) geeft leiding aan het jeugdwerk in zijn gemeente. Een doordeweekse Bijbelkring hoort daarbij, een bidstond, de zondagsschool, en een wekelijks ”sociaal moment”. Jongeren delen dan in kleine groepen hun zorgen en bidden voor elkaar. Vooral op die bijeenkomsten komt Sako erachter dat jongeren zich grote zorgen maken over hun leven nu hun land zich in zo’n diep gat bevindt en er geen zicht op uitkomst is.

Het herinnert hem aan zijn eigen jeugd. „Soms ging ik zonder te hebben gegeten naar bed. En ook ik moest al vroeg van school af om mee te helpen geld te verdienen.” Sako voegt er nog iets aan toe, want hij kwam als 16-jarige tot geloof in de Heere Jezus. „Dat heeft mijn leven radicaal veranderd, en ik leerde ook dit: wie met God leeft kan verder, ook al vallen zekerheden weg.”

Het is deze boodschap die hij ook de jongeren voorhoudt nu ook zij ieder perspectief in hun leven missen.

Een hardnekkige vraag van de jeugd is deze: waarom zou je nog in Libanon blijven? Ook Sako was van plan te emigreren, hij had de papieren daarvoor al geregeld, maar iedere keer ving hij bot. Daardoor werd het voor hem duidelijk: „God wil dat ik blijf en dat ik hier dienstbaar ben.”

„Ik ga niemand dwingen te blijven”, zegt hij. „Maar als jongeren met die vraag komen –blijven of gaan– adviseer ik: doe alles met God. En als Hij duidelijk maakt dat je moet blijven, aanvaard dat, want daar heeft Hij dan zeker een reden voor.”