De nazaten vertelden met name over de tijd na de afschaffing van de slavernij in 1863. Tot 1975 bleven voormalig tot slaaf gemaakte mensen vaak werken voor de plantagehouder, uit traditie. Als ‘betaling’ voor het wonen op de plantage, moesten zij soms een of meerdere dagen gratis werken.

Een van de aanwezigen, Freddy Monte, vertelde over zijn grootvader, die vlak na de afschaffing van de slavernij werd geboren. Uit ‘protest’ sloeg hij een spijker in zijn voet, zodat hij niet meer gratis kon werken. Het was een van de vele vormen van protest uit die tijd, zo werd aan het koningspaar en de prinses uitgelegd. Prinses Amalia haalde tijdens het gesprek de Curaçaose vlag van tafel die tussen haar en andere tafelgasten stond: „Zo kan ik u beter zien”.

De prinses en het koningspaar waren overduidelijk geïnteresseerd in de verhalen van de nazaten. Dat bleek vooral toen het gesprek wegens tijdsgebrek moest worden afgerond, terwijl nog drie nazaten hun verhaal moesten doen. „We willen het afmaken”, zei Máxima direct, waarop haar dochter benadrukte dat ook zij de verhalen wilde horen. „Jullie hebben de klok, maar wij hebben de tijd”, zei de koning. Daarop vertelden de nazaten nog kort hun verhaal.

Vlak voor het gesprek werd de koning door de directeur van Museo Tula, dat bij Landhuis Knip zit, gevraagd of hij het zou willen overwegen „als eerste koning” excuses voor de slavernij aan te bieden. Daarop zei de koning niets, maar knikte hij instemmend.