„Weet gijlieden niet dat die in de loopbaan lopen, allen wel lopen, maar dat één de prijs ontvangt? Loopt alzo, dat gij die moogt verkrijgen.”

Laten we strijden in de wetenschap dat we een strijd onder handen hebben en dat er velen zijn die zich tot een vergankelijke strijd begeven, maar dat er niet velen de krans krijgen, tenzij ze zich hevig inspannen. Wij zullen nu strijden opdat allen de krans ontvangen. We zullen de rechte weg houden, de onvergankelijke strijd. Met velen zullen we strijden opdat ook wij de krans ontvangen. En indien we niet allen de krans krijgen, hopen we er toch dichtbij te komen.

We moeten weten dat wie in een vergankelijke wedstrijd meedoet, geslagen, weggevoerd en uit het stadion wordt gegooid als hij de regels blijkt te overtreden. Wat denkt u? Wat zal hem overkomen die een overtreding begaat bij de onvergankelijke strijd? Van hen die het zegel niet bewaren, zegt Hij immers: „Hun worm zal niet sterven en hun vuur zal niet geblust worden.”

Zolang we op aarde zijn, willen we boete doen. We zijn immers klei in de hand van de vakman. Want zoals de pottenbakker een pot opnieuw vormt als hij met iets bezig is dat verkeerd uitvalt of breekt, maar er niets meer aan kan doen als hij het al in de oven heeft gezet, zo zullen ook wij die in deze wereld zijn boete doen voor wat we verkeerd hebben gedaan met heel ons hart, opdat we door de Heere gered worden zolang we genadetijd hebben.

Clemens,
kerkvader in Alexandrië

(”Tweede brief aan de Korintiërs”, 2e eeuw)