Gevecht om vuurwerk
Laten christenen uitleggen waarom vuurwerk niet kan en zelf het voorbeeld geven.
In het gevecht om vuurwerk is een twaalfmaandelijks bestand ingegaan, waarin de strijdende partijen zich herstellen van de opgelopen schade en zich bezinnen op de toekomst.
Bezinning begint met het onder ogen zien van de feiten. Met elkaar kochten we voor 110 miljoen euro aan vuurwerk om de oudejaarsnacht op te luisteren. In acht (grote!) gemeenten gold een totaal vuurwerkverbod. Dat hinderde de feestvreugde echter niet. Speciaal om hen die dachten dat het menens was gerust te stellen, liet een woordvoerder van de politie vooraf weten dat handhaving geen prioriteit had: Ga uw gang, wij staan erbij en kijken ernaar.
De oudejaarsnacht verliep volgens de media redelijk rustig. Ernstige incidenten bleven uit. Weliswaar werden politieagenten en hulpverleners op verschillende plaatsen bekogeld met zwaar vuurwerk, maar daar maalt geen diender om. Beter een rotje op je rug dan een fiets op je kop, tenslotte. Het had nog gekker gekund. Of dat ook voor het aantal slachtoffers geldt, moet u zelf maar beoordelen: 1253 mensen liepen verwondingen op. Van hen moesten er 389 behandeld worden op de spoedeisende hulp en 864 bij een huisartsenpost. Men schat de medische kosten op 3,9 miljoen.
Ik ben een vurig voorstander van een volledig vuurwerkverbod. Daarvoor noem ik drie argumenten. In de eerste plaats het aantal slachtoffers. Eén dode en tientallen ernstig gewonden, een hoge prijs voor zinloos geknal. Vervolgens de schade aan het milieu. Waarom zou je 364 dagen zuinig zijn op de schepping als op dag 365 alle remmen losgaan? Ten slotte de aanschafkosten: 110 miljoen euro! Wat zouden de voedselbanken, de diaconieën en het Leger des Heils met zo’n bedrag geholpen zijn bij hun inspanningen om behoeftigen in de samenleving de winter door te helpen.
Een twaalfmaandelijks bestand is zo voorbij. Vervolgens wordt de strijd helaas op de gebruikelijke wijze voortgezet. Want voor een vuurwerkverbod ontbreekt in ons land het gezag. En het lef.
Zonder draagvlak in de samenleving heeft een vuurwerkverbod geen zin, constateerde het RD (3-1). Daar ben ik het mee eens. Maar het paard moet niet achter de wagen gespannen worden. Als gezagsdragers een wettig besluit nemen, kan het niet zo zijn dat handhavers dat aan hun laars lappen. Als de meerderheid van ons land vindt dat er een einde moet komen aan de vuurwerkellende, mag er gerust een vergaand besluit genomen worden: we stoppen met deze zinloze traditie. Maar dan wel inclusief een plan van aanpak rond de handhaving; je kunt politiemensen niet op pad sturen met een opdracht zonder voldoende mankracht of middelen. En met een uitgewerkt draaiboek om draagvlak in de samenleving te creëren: in gezinnen, op scholen, rond sportvelden…
Voor een christen zal een vuurwerkverbod geen probleem zijn. Als je bij het Woord leeft, is het vanzelfsprekend dat je zorgvuldig omgaat met je eigen lichaam en dat van een ander. Dat je rentmeester bent, niet alleen van de schepping maar ook van je geld. En dat genadetijd te kostbaar is om te verknallen. Christenen hebben de naam dat ze vaak achterlopen. Wat zou het mooi zijn om bij dit thema het voortouw te nemen. Door het goede voorbeeld te geven en door overal uit te leggen waarom vuurwerk niet kan. Dat zorgt alvast voor een begin van draagvlak.
De auteur is werkzaam als manager zending voor de HHK.
