De houdbaarheidsdatum van Erdogan is verstreken
In een bushalte in een kleine Turkse stad had een scholier deze maand een briefje opgehangen: „Heeft een kind geen recht erop gelukkig te zijn? Is een arm kind op de wereld gekomen om hier arm te zijn?” Het briefje eindigde met een verzoek om hulp.
De scholier is een van de miljoenen kinderen die in Turkije honger lijdt als gevolg van de economische crisis. Een op de vier jongeren zit met een lege maag in de klas. Het gebeurt regelmatig dat kinderen tijdens de les door de honger onwel worden. Als gevolg van de inflatie zijn levensmiddelen voor veel Turken onbetaalbaar geworden.
De malaise mag president Recep Tayyip Erdogan zich aanrekenen. Iedere econoom kan hem vertellen dat het verhogen van de rente de inflatie doet dalen. Erdogan beweert echter het tegenovergestelde en heeft de rente verschillende keren verlaagd. Het gevolg is een torenhoge inflatie en een sterk toenemende werkloosheid. In een gemeente meldden zich recent voor 230 vacatures bij de stadsreiniging 72.000 personen.
Erdogan wijst iedere schuld van de hand. Toch moet deze situatie aan hem knagen. In de peilingen staat de president er niet goed voor. Met de parlements- en presidentsverkiezingen voor de deur is dat niet gunstig.
Toen afgelopen week Ekrem Imamoglu, de burgemeester van Istanbul, tot een celstraf werd veroordeeld, vroeg menigeen zich af of Erdogan hier de hand in had. Imamoglu wordt gezien als Erdogans grote rivaal. Had de president justitie ingeschakeld om zich van hem te ontdoen?
Erdogan stelde deze week dat in Turkije de rechterlijke macht onafhankelijk is. Opvallend is dat de rechter die zich over de zaak boog en Imamoglu niet bij voorbaat wilde veroordelen, is vervangen.
Bizar is bovendien dat Imamoglu een uitspraak uit 2019 wordt aangerekend. Hij zou de kiescommissie hebben beledigd. Imamoglu zegt dat hij het aan de stok had met de minister van Binnenlandse Zaken en het woord –het gaat om ”domoor”– aan zijn adres had gericht. En dan gaat het niet meer om belediging van een ambtenaar in functie, waardoor nu een celstraf boven zijn hoofd hangt. Het vonnis moet nog door twee instanties worden bekrachtigd.
Het was Imamoglu die in 2019 Erdogans AKP in Istanbul versloeg bij de lokale verkiezingen. Die uitslag vocht Erdogan aan. Toen de verkiezingen nogmaals werden gehouden won Imamoglu met nog grotere cijfers.
De ironie wil dat Erdogan in de jaren negentig burgemeester van Istanbul was. Hij draaide toen de gevangenis in voor het reciteren van een islamitisch gedicht. Toen hij vrijkwam was Erdogan als het ware een martelaar en werd hij in korte tijd de leider van Turkije.
Zal de geschiedenis zich herhalen? Het zou goed zijn als Erdogan inziet dat zijn houdbaarheidsdatum is verstreken en zich niet herkiesbaar stelt. Daar is Turkije beter mee af.
