Onderzoekers trekken harde conclusies uit de evaluatie: er is onvoldoende coördinatie en het is onduidelijk wie waarvoor verantwoordelijk is. Lagere overheden als waterschappen, provincies en gemeenten hebben „onvoldoende uitvoeringskracht”, en moeten meer geld krijgen voor klimaatadaptatie.

Na zes jaar adaptatiebeleid is het op veel gebieden „moeilijk, zo niet onmogelijk, om vast te stellen of er voortgang geboekt is in het verkleinen of beheersbaar houden van de klimaatrisico’s”, aldus de onderzoekers. Duidelijke doelen ontbreken, en „vrijwel nergens” is duidelijk of de bestaande doelen wel genoeg zijn om de risico’s van klimaatverandering daadwerkelijk te beperken. De onderzoekers vinden ook dat de aanpak te veel is gericht op economische belangen. „Klimaatverandering heeft echter ook grote effecten op mens, cultuur en natuur.” In de strategie moet daarvoor veel meer aandacht komen.

In reactie op het rapport komt minister Mark Harbers (Infrastructuur en Waterstaat) met een Nationaal uitvoeringsprogramma klimaatadaptatie voor de jaren 2023 tot 2030, om de coördinatie te verbeteren. De strategie voor de komende jaren wordt bovendien aangepast op de klimaatscenario’s van het KNMI die volgend najaar zullen komen.

Eerder vroeg het kabinet het Planbureau voor de Leefomgeving al om de voortgang van het beleid in de gaten te houden. Daarnaast gaat het kabinet kijken of het klimaatmaatregelen (zoals het verlagen van de CO2-uitstoot) en -adaptatie beter op elkaar kan afstemmen. CO2-besparende maatregelen houden soms „onvoldoende rekening met hitte, droogte en overstromingen”. Terwijl ingrepen om Nederland beter bestendig te maken tegen de gevolgen van klimaatverandering soms voor extra CO2-uitstoot kunnen zorgen.