Koolman reageert op nieuw onderzoek van het Trimbos-instituut. Ruim een kwart van de volwassen Nederlanders heeft in het afgelopen jaar een psychische stoornis gehad. Dat zijn 3,3 miljoen mensen.

„Een waanzinnig aantal”, aldus Koolman. „Als je die mensen allemaal therapie wilt geven zou dat een enorme belasting van de geestelijke gezondheidszorg zijn. Dat gebeurt dus ook niet.” Beleidsmakers zouden daar volgens de gezondheidseconoom eerlijk over moeten zijn. „We kunnen mensen niet de zorg geven waar ze wettelijk wel recht op hebben.”

Daar komt nog bij dat mensen met problemen die minder complex zijn gemakkelijker aan een behandelaar komen dan mensen met bijvoorbeeld een opstapeling van problemen. Dat komt volgens Koolman onder meer doordat veel zorgaanbieders het prettiger vinden om met mensen te werken die net als veel psychiaters in de stad wonen, die dezelfde taal spreken en die snel geholpen kunnen worden. Mensen die bijvoorbeeld agressief zijn of een andere culturele achtergrond hebben dan de psychiater vindt men lastiger te behandelen. „Wat dus niet wil zeggen dat zij geen recht hebben op zorg.”

Volgens de vereniging van organisaties in de geestelijke gezondheidszorg De Nederlandse ggz steekt het zorgsysteem momenteel zo in elkaar dat er meer aanbieders zijn voor mensen met ‘lichtere’ problematiek. Voorzitter Ruth Peetoom: „Mensen bij wie dat mogelijk is, zouden bijvoorbeeld beter digitaal geholpen kunnen worden, zodat de gespecialiseerde hulpverleners mensen met complexe problemen kunnen behandelen.”

Daarnaast is het volgens haar ook belangrijk te kijken hoe mensen met psychische problemen buiten de ggz geholpen kunnen worden. „Iemand met een depressie en schulden is misschien beter geholpen met schuldhulpverlening.” Daar kunnen ook werkgevers een rol in spelen. Zij kunnen hun werknemers met behulp van kennis uit de psychologie ook helpen zich beter te laten voelen.

Belangenorganisatie voor patiënten in de geestelijke gezondheidszorg MIND vindt dat er meer oog zou moeten zijn voor het voorkómen van psychische klachten. Directeur Marjan ter Avest wijst eveneens op de rol van werkgevers. „Als bijvoorbeeld een werkgever met iemand in rouw een paar gesprekken over het rouwproces voert, kan mogelijk voorkomen worden dat diegene uitvalt.”