Nederlanders, ook christelijke, zijn de afgelopen vijftien jaar aanzienlijk positiever over homoseksualiteit en genderdiversiteit gaan denken. Dat blijkt uit een dinsdag verschenen rapport van het Sociaal en Cultureel Planbureau (SCP).

De initiatiefwet die ‘homogenezing’ moet aanpakken, zou zomaar een Trojaans paard kunnen zijn.

Homoseksuele gemeenteleden die celibatair leven moeten een volwaardige plaats hebben in de gemeente. Daarover zijn negen van de tien RD-lezers het eens. Maar hoe doe je dat, lhbt’ers een volwaardige plek geven?

Regelmatig bezoek ik de vragenrubriek op refoweb.nl. Die biedt namelijk een aardig inkijkje in wat er onder reformatorische jongeren leeft. Hier kun je al je vragen kwijt, anoniem.

Demissionair minister Grapperhaus probeert kerkelijke koepels alsnog te overreden een gedragscode op te stellen, waarin de bij hen aangesloten kerken zich uitspreken tegen homogenezingstherapieën.

Het samengaan van de lettercombinatie lhbti heeft iets van vriendschap met een bijbedoeling, een monsterverbond.

Reformatorische scholen zijn onveilig. Dat is voor veel media de kort-door-de-bocht-conclusie na het pittige rapport van de onderwijsinspectie over de Gomarus in Gorinchem.

Vasthouden aan de Bijbelse visie op het huwelijk én een veilige plek bieden aan lhbti-scholieren. Hoe breng je dat als school in praktijk? Twee jongeren en twee bestuurders reageren.

De vrijheid van onderwijs moet eraan, klonk het in de media en politiek, nadat homoseksuele oud-leerlingen in NRC vertelden over hun ervaringen op de Gomarus Scholengemeenschap in Gorinchem. Lotte, initiatiefnemer van het artikel, staat daar anders in. Als christen deelt ze de visie van de school op homoseksualiteit en kiest ze er zelf bewust voor geen relatie aan te gaan met iemand van hetzelfde geslacht.

Hoe is het om homo te zijn op een orthodox-religieuze
school?