Journalist Marie Verheij bracht een bezoek aan Armenië. Een serie artikelen in vijf afleveringen over dit land op de Kaukasus.
Sinds de inval van Azerbeidzjaanse troepen in Nagorno-Karabach zijn nagenoeg alle 100.000 Armeniërs het gebied ontvlucht. Een enkeling woont nog altijd in de regio. „Of ik hier sterf of niet, ik ga niet weg.”
De Franse historicus en genocide-expert Vincent Duclert vreest voor het voortbestaan van het Armeense volk. De recente verdrijving van Armeniërs uit Nagorno-Karabach kan volgens hem niet los worden gezien van de genocide op Armeniërs in 1915.
JEREVAN – In Armenië is een nieuwe godsdienstwet in de maak die de positie van de dominante kerk, de Armeens-Apostolische Kerk, bevoordeelt
ten opzichte van de huidige
wet. Niet zo fijn, vindt de algemeen secretaris van de Armeens-evangelische baptistenunie, ds. Asatur Nahapetyan.
JEREVAN – Is een gaarkeuken nog iets van deze tijd? In Armenië is dat geen vraag. De keuken haalt mensen uit het troosteloze isolement van hun huizen en schotelt hun een warme maaltijd voor. De kerk probeert te evangeliseren.
AREVABUYR – Kleine dorpen als Arevabuyr hingen tot 1990 onder de grauwe sluier van het communisme. Twintig jaar onafhankelijkheid bracht vrijheid. Het is de tragiek van de dorpen dat ze even desolaat zijn gebleven als vroeger.
JEREVAN – Wie het Armeense volk wil kennen, moet naar het Genocide Memorial and Museum in Jerevan. Vergelijk het met herinneringscentrum Yad Vashem in Jeruzalem.
„Dit is Agdam, een stad waar ooit 30.000 mensen woonden.” Dominee Garnik Abreyan van de baptistenkerk in Stepanakert laat zijn blik over de vlakte glijden. Daar ziet hij zwartgeblakerde fundamenten van wat eens gebouwen waren. „Agdam staat nog wel op de kaart, maar bestaat niet meer.”