Zijn de jaren zeventig veel anders
dan een voorzetting van de jaren zestig? De Vietnamoorlog sleept zich
voort. Het anti-Amerikanisme dat hij
oproept, blijft eveneens doorwerken.
Pas in 1973 is Amerika bereid toe te
geven dat het die oorlog niet kan winnen. Twee jaar later valt Saigon in
handen van de communisten, tot grote vreugde van de vele westerse sympathisanten van de Vietcong.
De tienduizenden bootvluchtelingen waar Zuidoost-Azië in later jaren
mee te maken krijgt, verstoren het positieve beeld dat men van het nieuwe
Vietnam heeft. Deze mensen kiezen
immers voor een vlucht op overvolle
en vaak weinig zeewaardige boten boven het leven in het bevrijde Vietnam.
In Cambodja wordt het communistische gelijkheidsideaal nog krachtiger
doorgevoerd door Pol Pot en zijn Rode Khmer. Iedereen die onbruikbaar
lijkt voor de nieuwe heilsstaat (bijvoorbeeld doordat hij een bril draagt
en er daarom van verdacht wordt een intellectueel te zijn) is ten dode opgeschreven.
Eind 1979 tracht de Sovjet-Unie zijn invloedssfeer uit te breiden door
een invasie in Afghanistan. Een jarenlange guerrillastrijd volgt. In de jaren
tachtig zullen de Sovjets hier hun ‘Vietnam’ vinden.
In Nederland treedt in 1973, na een moeilijke kabinetsformatie, het kabinet-Den Uyl aan. Een duidelijk progressief kabinet. Links heeft hoge verwachtingen van de maatschappijhervormingen die het tot stand zal brengen. Rechts vreest revolutionaire ingrepen. In de praktijk loopt het alle
maal zo’n vaart niet.
Omdat Nederland in de Jom Kippoeroorlog de kant van Israël heeft
gekozen, wordt het het slachtoffer van een olieboycot. Het kabinet
reageert met de instelling van een autoloze zondag. Anders dan bij de vorige autoloze zondagen in de jaren vijftig, is het voor predikanten en kerk
gangers moeilijk een vergunning
te krijgen om per auto naar de kerk te
gaan. De boycot valt bij nader inzien
wel mee. Een begin 1974 ingevoerde
benzinedistributie wordt een flop
omdat er bij de pompen brandstof genoeg is.
Voor de onafhankelijkheid van Suriname hoeft geen schot gelost te worden. Veeleer wordt die onafhankelijkheid de Surinamers opgedrongen. Velen
van hen verkiezen echter een enkele
reis Nederland boven het leven in een
onafhankelijk land. Het Koninklijk Huis komt in discrediet door de Lockheed-affaire. Ook
hier blijkt: Vest op prinsen geen betrouwen. Prins Bernhard verliest zijn
militaire functies en moet zijn uniformen voortaan in de kast laten hangen.
Door verstandig optreden weet Den Uyl een constitutionele crisis te voorkomen.
Het verzuilde Nederland wordt in korte tijd afgebroken. De oude
scheidslijnen zijn in veler oog niet
meer van betekenis. Rooms-katholieken en protestanten vinden elkaar in
het CDA. Tussen de Hervormde Kerk
en de Gereformeerde Kerken komt
een toenaderingsproces op gang.
Er ontstaan echter ook tegenbewegingen tegen de golf van secularisatie
en nieuwe vrijzinnigheid. In 1970
wordt de EO toegelaten tot het omroepbestel, in 1971 verschijnt het Reformatorisch Dagblad, in 1975 wordt
de RPF opgericht.
|
Autoloze zondag
|
Milieu
|
Jom Kippoer
|
Suriname
|
Bangladesh
|
RD
|
|