Toen islamitische Boko Haram-strijders aan de Nigeriaanse Habila vroegen om zijn christelijk geloof te verloochenen, zei hij: „Ik ben bereid om als christen te sterven.” De drie extremistische moslims schoten Habila vervolgens door het hoofd. De Nigeriaan overleefde de aanslag op een wonderlijke manier.

De ontmoeting die SDOK-woordvoerder Richard Groenenboom vorig jaar met Habila had, maakte diepe indruk op de Nederlander. „Toen ik hem vroeg hoe hij zou reageren als hij de extremisten zou tegenkomen, zei hij: „Ik zou ze omhelzen en zeggen dat ik het ze vergeef.””

Door de jaren heen sprak Groenenboom talloze andere vervolgde christenen. Het is de woordvoerder opgevallen dat het merendeel getuigde van vergeving. „In het begin vraag je je af of ze dat zeggen omdat de westerse journalist dat graag wil horen. Maar als je doorvraagt, blijkt dat niet zo te zijn.”

Hoe kan het dat vervolgde christenen in zulke omstandigheden toch kunnen vergeven? Groenenboom: „Juist in periodes van vervolging worden ze op God teruggeworpen. In moeilijke omstandigheden wil Hij dan ook bijzondere genade geven. Daarnaast leven ze sterk in het besef dat vervolging onderdeel is van het leven met Jezus.”

Grote nood

Vervolgde christenen houden ons daarin een spiegel voor, zegt ds. A. Schreuder, predikant van de gereformeerde gemeente in Beekbergen. „Zij brengen werkelijk in praktijk: Hebt uw vijanden lief. En dat terwijl wij soms kleine wissewasjes niet willen of kunnen vergeven omdat we onszelf er niet voor over hebben.”

Het is echter een voluit Bijbelse opdracht om je naaste te vergeven, zegt de predikant, die er het boekje ”Vergeven: dat gaat zomaar niet” over schreef. „Op de vraag van Petrus hoe vaak we moeten vergeven, zegt de Heere Jezus: zeventig maal zevenmaal. Daar worden wij allemaal toe opgeroepen. En als je mag weten van de verzoening met God, dan is er een ontstellend grote schuld vergeven. Vanuit die gezindheid moet ik die ander dat kleine beetje mij aangedaan kunnen vergeven. Dat is de lijn waarin de Heere Jezus daarover spreekt.”

Worsteling

Ds. Schreuder wil er tegelijkertijd met onderscheid mee omgaan. In de praktijk van het pastoraat heeft hij mensen ontmoet die „intens beschadigd” waren, bijvoorbeeld door incest. In zulke ingrijpende gevallen kan het ontzettend moeilijk zijn om te vergeven, zegt de predikant. „Als je dan de opdracht om te vergeven dwingend oplegt, dan kun je zo iemand in geweldig grote nood brengen. Daar moet je heel pastoraal mee omgaan.”

Dat vergeving ook voor vervolgde christenen geen vanzelfsprekendheid is, merkte Groenenboom in Irak. „Daar ontmoette ik christenen die door Islamitische Staat (IS) heftige dingen hadden meegemaakt en dat maar moeilijk konden vergeven. Vaak spraken ze dat niet zo direct uit, maar zeiden ze: „Ik weet dat het in de Bijbel staat, maar het is een worsteling.””

Dat neemt niet weg dat van vergeving grote kracht uitgaat. Het kan bevrijden van een zware last, zegt ds. Schreuder. „Als je mag komen tot vergeving, dan word je bevrijd van gevoelens van wraak. Daarmee haal je de diepe angel eruit. Dan hoef je niet meer te vergelden. Natuurlijk moet het recht zijn loop hebben, maar in het persoonlijke is het een grote weldaad als je kunt vergeven.”

SDOK-woordvoerder Groenenboom wijst daarnaast op de geestelijke uitwerking van vergeving op anderen. „Er gaat een krachtig getuigenis van uit. Dat zie je terug in islamitische landen. Vergeving werkt niet alleen helend, maar God wil het ook gebruiken om anderen tot Hem te brengen.”