Berhane, over wie in 2010 het boek ”Het lied van de nachtegaal” verscheen, was in juni in Nederland op uitnodiging van Stichting de Ondergrondse Kerk. Door het land getuigde ze van haar geloof en zong ze van haar vertrouwen in God. „Verhef je stem, het is het jaar van de vrijlating. Uit Sion zal verlossing komen.”

Als jonge Eritrese christin realiseerde Berhane zich dat „christen-zijn een prijs heeft. Maar ik schaamde mij het Evangelie van Christus niet. Ik was niet bang om te sterven voor Christus. Ik raakte verslaafd aan preken en zingen over Hem. Tot op het centrale plein van de hoofdstad Asmara liet ik mijn stem horen.”

Berhanes verkondiging kwam haar duur te staan. Na verschillende arrestaties kwam ze uiteindelijk in een militaire gevangenis terecht. De gevangenen werden daar opgesloten in containers. „’s Nachts was het er koud en overdag brandde de zon op de containers. We hadden vlooien en luizen. Door het slechte voedsel kregen we diarree en het was heel moeilijk om schoon te blijven. In het begin martelden de bewakers mij omdat ik zong. Later omdat ik brieven naar medegevangenen stuurde en Bijbelstudies verzorgde voor de vrouwen met wie ik opgesloten zat. Maar ik wilde mij nog verder uitstrekken om degenen die het Evangelie niet kenden te bereiken. Daarom ging ik ook de bewakers brieven schrijven.”

Dat laatste werd bijna haar dood. „Na twee jaar ontbering werd ik bij een bewaker geroepen die mij een stok liet zien. Van een medegevangene wist ik hoe hij daarmee te werk ging. Ik bereidde me voor op mijn sterven. Toen hij me sloeg schreeuwde ik niet, maar hij wel. En het wonderlijke was: ik voelde geen haat. Ik kreeg net als Stefanus kracht om hem te vergeven.”

Recht

In 2007 lukte het Berhane om haar land te ontvluchten. Ook in Denemarken, het land waar ze nu woont, probeert ze het Evangelie bekend te maken. Haar stem gebruikt ze om te getuigen van het werk van God in deze tijd: „Dit zijn de dagen van Elia, waarin Gods Woord verklaard wordt. Dit zijn de dagen van Mozes, waarin het recht hersteld wordt. Het zijn de dagen van Ezechiël, waarin dorre beenderen tot leven gewekt worden.”

Berhanes hoop is dat er vrede komt in haar geboorteland. De huidige situatie stemt haar verdrietig. „Een tijdje terug hoorde ik van mijn zus die nog in Eritrea woont dat er meer openheid kwam. De voedselprijzen werden wat lager. Maar de situatie is nu opnieuw slecht. Toch zijn er ook dingen die mij hoop geven. Toen ik Eritrea ontvluchtte, was de verhouding christenen en moslims ongeveer 50 procent. De schatting is dat nu 70 procent van de Eritreeërs christen is. Ook door mijn getuigenis zijn jongeren tot geloof gekomen.”

Toenadering

De periode van verademing waar Berhane op doelt, was in september vorig jaar, toen de grensovergangen tussen Ethiopië en Eritrea heropend werden. In 1991 werd Eritrea een zelfstandige staat, afgescheiden van Ethiopië. Na jarenlange felle strijd is de toenadering tussen beide landen in 2018 bijzonder. Veel jongeren ontvluchten het land om dienst in het leger te ontlopen. In Nederland deden in de periode van 2014 tot 2017 meer dan 17.000 Eritreeërs een asielaanvraag.

In mei maakte Open Doors bekend dat veiligheidsagenten 141 christenen hebben gearresteerd. Toch wil Berhane de moed niet opgeven. Ze droomt ervan om terug te gaan naar haar land om daar in vrede te kunnen getuigen Wie Christus voor haar is. „Er is een tijd om gescheiden te zijn en een tijd om weer samen te zijn”, zo zinspeelt Berhane op de woorden van Prediker.

Totalitair regime verdrukt christen

Gevluchte Eritreeërs noemen hun geboorteland wel het Noord-Korea van Afrika. Op vijf miljoen inwoners zijn zestig gevangenissen, waarin naar een schatting van de Commissie Godsdienstvrijheid van de VN zo’n 1200 tot 3000 mensen vastzitten vanwege hun geloofsovertuiging.

De situatie voor christenen in Eritrea is in de afgelopen jaren verslechterd. Het land staat al jarenlang in de top tien van de ranglijst christenvervolging van Open Doors. Er is, ondanks het hoge aantal christenen, weinig ruimte voor andere kerken dan de Eritrees-Orthodoxe Kerk. Evangelicale bewegingen en pinksterkerken worden verdrukt en vervolgd.