BinnenlandVlieger in het Vuur

Barendrechtse stichting brengt omgekomen piloot onder de aandacht

Jochem Bakker was 26 jaar toen hij verongelukte. Een stichting in Barendrecht wil het verhaal van de omgekomen piloot onder de aandacht brengen.

L. Vogelaar
24 November 2022 08:24Gewijzigd op 24 November 2022 08:36
Jochem Bakker (1923-1950). beeld ministerie van Defensie
Jochem Bakker (1923-1950). beeld ministerie van Defensie

„Wij mogen nog bij elkaar zijn, maar het zou de laatste keer kunnen zijn.” Jochems moeder schrok er zelf van toen ze dit hardop bad. Toen haar zoon die avond vertrok, keek ze hem zo lang mogelijk na. Drie dagen later kwam het bericht dat zijn vliegtuig was neergestort.

Jochem Bakker, die tijdens de oorlog voor de Britse RAF had gevlogen, was een zwager van ds. F. Mallan. De emeritus predikant van de Gereformeerde Gemeenten in Nederland vertelde uitvoerig over hem in zijn autobiografie. In Barendrecht herinnert echter weinig meer aan de piloot die er op 6 juni 1950 met militaire eer werd begraven. Op het graf staat een steentje zonder naam, naar de wens van Bakkers moeder.

Historicus Herman van Beek heeft nu samen met enkele familieleden van Bakker de stichting Vlieger in het Vuur opgericht. Die heeft verschillende ideeën gelanceerd waardoor Bakkers verhaal weer bekendheid zou kunnen krijgen: er kan een straat naar hem worden vernoemd, een school kan het graf adopteren, er kan een tentoonstelling komen en er zou een replica kunnen worden geplaatst van de Gloster Meteor-straaljager Mark VII. Het is het toestel waarin Bakker met een leerling vloog toen ze op 2 juni 1950 bij Weerselo in Twente neerstortten. Door onbekende oorzaak.

Het vliegtuig vloog in brand. Ooggetuigen zagen een vuurkolom in de lucht. Reddingswerkers konden vanwege de hitte eerst niet dichterbij komen. Naast Bakker kwam ook de 25-jarige Dirk Boer uit Zegveld om het leven. Beide eerste luitenants waren ongetrouwd.

Bakkers moeder schreef: „De dag nadat Jo was omgekomen, liep ik in onbeschrijfelijke droefheid naar boven. Toen kwam er in mijn hart: „Deze ellendige riep, en de Heere hoorde.” Ik zei gelijk: „Heere, daar heeft Jo geen tijd voor gehad.” Maar direct daarna was het in mijn hart: „Zou er voor de Heere iets te wonderlijk zijn?” (…) Toen veranderde mijn droefheid in een blijdschap die eveneens niet te beschrijven is. Ik heb mijn handen omhoog gestoken en gezegd: Daar zult U alleen de eer van krijgen, Heere.”

De begrafenis van haar zoon werd geleid door ds. W.F. Laman, christelijk gereformeerd predikant in Rotterdam-West.

RD.nl in uw mailbox?

Ontvang onze wekelijkse nieuwsbrief om op de hoogte te blijven.

Hebt u een taalfout gezien? Mail naar redactie@rd.nl

Home

Krant

Media

Puzzels

Meer