Pro Life-directeur Leijenhorst: Grote vraag is in hoeverre Care4Life beloftes kan waarmaken
Pro Life-directeur Jos Leijenhorst is verrast door de komst van concurrent Care4Life. Hij vraagt zich af in hoeverre de nieuwe zorgverzekeraar zijn beloftes kan waarmaken.
„Het is mijn verlangen dat we in christelijke Nederland verenigd blijven”, zegt Leijenhorst. „De ondernemers achter Care4Life beweren dat ze voorzien in een behoefte. Dan vraag ik me af waar mensen behoefte aan hebben. Als dat is omdat ze niet willen meebetalen aan een behandeling zoals abortus, kan ik ze uit de droom helpen. Abortus wordt grotendeels gefinancierd met belastinggeld.”
Van de abortussen vindt 90 procent in een abortuskliniek plaats. Deze worden volledig via belastinggeld betaald. De overige 10 procent van de abortussen komt in het ziekenhuis tot stand. Dit valt onder de zorgverzekering. Hiervan wordt de helft gefinancierd met belastinggeld.
Care4Life biedt twee polissen aan, een reguliere en een principepolis. Leijenhorst vraagt zich af wat de waarde is als twee polissen met verschillende voorwaarden naast elkaar bestaan. „Wat verkoop je dan feitelijk?”
Daarnaast heeft hij zijn bedenkingen bij het doel van het Betuwse bedrijf. „Is dat puur commercieel? Als Pro Life hebben wij een duidelijke missie: opkomen voor het leven.”
Hans van Klaarbergen, directeur van Care4Life, claimt dat mensen die de ”bewust verzekerd”-polis afsluiten, behandelingen als abortus, euthanasie en ivf niet vergoed krijgen. Leijenhorst betwijfelt of de verzekeraar dat waar kan maken.
Zo is op basis van een declaratie niet te zien welke behandeling heeft plaatsgevonden. Bij het declareren van een behandeling gebruiken ziekenhuizen een zogenaamde dbc-code. Deze is identiek voor een abortus om medische redenen –bijvoorbeeld omdat het leven van de moeder in gevaar is– als voor een abortus om sociaal-economische redenen, zoals een ‘compleet’ gezin. Ook een zuigcurettage na een miskraam, waarbij de baarmoeder met een dun buisje wordt leeggezogen, valt onder deze code. Hetzelfde probleem speelt bij abortus. Het onderscheid is niet te zien tussen ivf met en zonder verlies van restembryo’s.
Een schone polis biedt Pro Life nu dus ook niet, omdat dat technisch niet mogelijk is. Zijn jullie daarover wel voldoende transparant geweest richting de leden?
„Wij hebben daar nooit een geheim van gemaakt. Maar ik constateer wel dat niet alle klanten dat weten. Bij de oprichting van Pro Life luidde de slogan: Op weg naar een schone polis. Dat was de intentie. Wij willen er nu duidelijker over zijn dat dat in dit stelsel niet mogelijk is.
We kunnen niet met 100 procent stelligheid zeggen dat we abortus niet vergoeden. Voor euthanasie via de huisarts kunnen we dat wel.”
Per 1 januari vervalt de principepolis van Pro Life. Het besluit volgt op maandenlange overleggen met zorgverzekeraar Zilveren Kruis, waar Pro Life bij is aangesloten.
Hebben jullie overwogen als zelfstandige organisatie of onder de paraplu van bijvoorbeeld verzekeraar Aevitae verder te gaan?
„Wij hebben zeker naar die optie gekeken. Maar dan houd je dezelfde beperkingen in de declaratiesystemen. Wij concludeerden daarom dat we onze meerwaarde moeten zoeken in wat we nog voor onze klanten kunnen betekenen.”
Welke meerwaarde heeft Pro Life nog?
„Wij bieden toegang tot christelijke zorg en hebben contracten afgesloten met zorgverleners uit de achterban. We investeren in de website ikzoekchristelijkehulp.nl, die een overzicht biedt van christelijke zorgverleners.
Ook hebben we een christelijke vertrouwensarts in huis. Zij gaat met mensen in gesprek die vragen hebben over bijvoorbeeld ongewenste kinderloosheid. Dat doet ze telefonisch of bij haar thuis. Ze behandelt tientallen hulpvragen per jaar en declareert de kosten bij ons. We willen dit systeem uitbreiden met meer vertrouwensartsen.
We hebben ook een christelijke klantenservice, waar mensen uit onze achterban zich bij thuis voelen. Het geloof is vaak onderdeel van de gesprekken die we voeren. Soms gebeurt het dat we aan de lijn met en voor mensen bidden.
Daarnaast zoeken we naar ethisch verantwoorde alternatieven voor bijvoorbeeld ivf. We brengen een christelijk perspectief in het debat en investeren in praktische hulp. Ik zou mensen willen oproepen: geef ons de tijd om te laten zien wat wij voor hen kunnen betekenen.”
