„Toen ik als vrijwilligster in het ziekenhuis in Ede rondliep, dacht ik: dit werk vind ik leuk, hier moet ik iets mee doen. Vanuit een baan bij de postbezorging –iets heel anders– volgde een overstap naar de zorg. In 2017 startte ik met een thuisstudie. Een jaar later trad ik als stagiaire in dienst bij verpleeghuis Elim in Barneveld. Die instelling bood mij na de opleiding een contract aan. Ik werk er nu gemiddeld twee dagen in de week. Met het oog op mijn gezin heb ik er bewust voor gekozen geen nachtdiensten te draaien.

De taken zijn heel gevarieerd. Dat maakt het mooi en uitdagend. Je bent bezig met metingen, van onder meer bloeddruk en bloedsuikerspiegel, je verricht medische handelingen zoals een blaas spoelen, je zorgt voor de medicijnen, je helpt mensen bij het eten en als ze naar bed gaan, je overlegt met de arts. En voor vijf bewoners ben ik als evv’er de eerstverantwoordelijke. Tevens fungeer je dan als aanspreekpunt voor de familie van betrokkene. Natuurlijk hoort er ook administratief werk bij. Gegevens moeten ergens geregistreerd worden. Verder sta ik te boek als aandachtsvelder –zoals dat heet– voor palliatieve zorg, met de bedoeling om via bijeenkomsten en cursussen op de hoogte te blijven van de ontwikkelingen op het gebied van de laatste levensfase.

De werkdruk ervaar ik best wel als hoog. Maar dat zal voor de meeste mensen in de zorg gelden. Je denkt steeds: dit moet ik nog doen en dat. Bovendien heb ik iets van een controlfreak in me. Gelukkig kan ik mezelf ook goed voorhouden: laat maar gaan. Dat helpt mij om de druk te verlagen, dan blijft het behapbaar. Na een lange dag ben ik in m’n hoofd meestal nog wel even bezig met het werk. Op de ochtenden dat ik geen dienst heb, lees ik na het ontbijt via de laptop altijd wat er over de bewoners op mijn afdeling wordt gerapporteerd. Anders loop je in je beleving een achterstand aan informatie op.

Zorg voor ouderen is dankbaar werk, hoor je vaak. Dat onderschrijf ik volledig, al tref je ook weleens een bewoner aan die moppert; en dat mag. Soms heb je het gevoel dat je tekortschiet, dat je misschien een verkeerde keuze hebt gemaakt. Maar uiteindelijk probeer je als team een zo goed mogelijke zorg te leveren. Dat geeft veel voldoening.”