De Nationaal Coördinator Groningen, de instantie waar Alders tussen 2015 en 2018 leiding aan gaf, besprak bijvoorbeeld adviezen over welke huizen versterkt moesten worden met de NAM. „Wij ontdekten dat we 1500 versterkingsadviezen hadden afgesproken, en we er 1497 kregen. Dan waren er drie weg. En als je dan heel diep ging zoeken, dan bleek dat zo te zijn omdat er mensen bij de NAM waren die vonden dat het onzinnig was.”

De bemoeienis van de oliemaatschappijen kwam niet alleen naar voren in de versterkingsoperatie, maar ook bij de schadeafhandeling. Dan volgden er „hele discussies” over welke reparaties de NAM wel of niet nodig achtte, aldus Alders. De NAM was dan overigens wel gevoelig voor argumenten, aldus de bestuurder: „Als je gelijk had, had je gelijk.”

Volgens Alders hadden Shell en ExxonMobil ook een vinger in de pap bij het besluit in 2018 dat „de risicoaansprakelijkheid overgaat van de NAM naar de minister, naar de Staat”. Dat wetsvoorstel werd online gezet voor opmerkingen van belanghebbenden op dezelfde dag dat Wiebes aankondigde dat de gaswinning uit het Groningenveld uiteindelijk naar nul zal gaan.

Zo’n beslissing wordt niet zonder de oliemaatschappijen genomen, meent Alders. Het is volgens hem ook geen toeval dat deze besluiten op dezelfde dag naar buiten komen: „Dan moet je wel een vreemde in Jeruzalem zijn om niet te denken dat daar enige samenhang is.”