Eindelijk heeft de Senaat de voordracht van Duggal door Biden goedgekeurd. Al op 11 maart had de president haar kandidatuur gemeld bij de Senaat, maar die maakte geen haast. In juli verscheen Duggal pas voor de Senaat om tijdens een hoorzitting een proeve van bekwaamheid af te leggen. Daarna was het wachten op de formele goedkeuring door de senatoren. Vorige week kwam die eindelijk.

Naar verwachting zal Duggal begin oktober haar geloofsbrieven aan koning Willem-Alexander overhandigen. Ruim anderhalf jaar na het vertrek van ambassadeur Pete Hoekstra, begin 2021, krijgt Nederland dus weer een Amerikaanse ambassadeur. In de tussenliggende tijd heeft een zaakgelastigde de VS vertegenwoordigt bij de Nederlandse regering

Shefali Razdan Duggal is moeder van twee studerende kinderen en getrouwd met een topman van een investeringsfonds. Ze werd geboren in het Indiase Haridwar, in het noorden van India aan de oever van de Ganges. Op tweejarige leeftijd emigreerde Duggal met haar ouders naar de Verenigde Staten. Toen ze elf jaar was, gingen haar ouders uit elkaar. Duggal bleef bij haar moeder wonen. Voor haar zegt de nieuwe ambassadeur groot respect te hebben. „Ze had twee banen om het hoofd boven water te houden en mij te laten studeren.” Razdan Duggal volgde een studie massacommunicatie en haalde vervolgens een masterdiploma Politieke Communicatie.

De interesse voor politiek erfde ze al op negenjarige leeftijd van haar vader. Aanvankelijk had zij grote bewondering voor de Republikeinse president Ronald Reagan. Haar politieke oriëntatie wijzigde echter tijdens de regering van president Bill Clinton, omdat ze zich herkende in zijn moeilijke jeugd.

Na haar afstuderen zette Duggal zich in voor de Democratische partij. Ze werkte mee aan de campagnes van Al Gore, Barack Obama en Hillary Clinton. Ook zat ze in tal van partijcommissies. In 2012 werd Razsan Duggal verkozen als invloedrijkste vrouw van de staat Californië. Ze kreeg de onderscheiding vanwege het ophalen van tienduizenden dollars voor de tweede presidentschapscampagne van Barack Obama.

Ook tijdens de campagne van Joe Biden haalde Duggal geld op voor diens verkiezingskas en was ze voorzitter voor een vrouwenbeweging die campagne voerde voor Biden. Dat Duggal dit alles niet alleen uit ideële overwegingen deed, bleek uit een email die ze in 2015 naar het partijbestuur van de Democraten stuurde. Daarin vroeg Duggal of ze niet uitgenodigd kon worden voor een feestje op het Witte Huis. Ze wist heel goed: wil je vooruit komen in de partij dan moet je gezien worden. Vandaar het verzoek. De mail lekte in 2016 via Wikileaks uit. De New York Times publiceerde het bericht als voorbeeld van het ritselen achter de schermen.

Duggall is nu beloond voor haar jarenlange trouwe dienst voor de partij. Politieke ervaring heeft ze nauwelijks, diplomatieke deskundigheid al helemaal niet. Ze weet alleen de weg in haar eigen partij. Haar directe voorganger Pete Hoekstra was ook geen diplomaat maar hij had wel korte lijnen met Amerikaanse parlementariërs en regeringsleden dankzij zijn ervaring als Congreslid.

Idealen heeft Duggal wel. Ze wil zich in haar nieuwe functie niet alleen inzetten voor de belangen van haar land, maar belooft zich ook in te spannen voor de rechten van vrouwen en etnische minderheden.