Het Russische dorp Blagovesjenskaja ligt bij wijze van spreken tussen twee grote zeeën: de Zwarte Zee en een zee van zonnebloemen op de landerijen eromheen, soms afgewisseld met een wijngaard. Normaal gesproken is ”Blaga”, zoals het dorp in de volksmond ook wel heet, een rustig dorpje aan de oostkust van de Zwarte Zee. In de zomermaanden, vooral in juli en augustus, was het echter in de ban van toeristen.

Dat is het nog niet zo lang. Het door de Kozakken gestichte dorp lag decennialang in een soort lijzijde van het Russische toerisme. De grote trekpleisters zijn de beroemde badplaatsen van Sotsji in het zuiden en de populaire stranden van de Krim in het noorden. De grote toeristenstromen is iets van de laatste jaren.

Inmiddels is de redelijk onontgonnen badplaats Blagovesjenskaja ontdekt. „Twee jaar geleden waren we hier in augustus, toen was er nauwelijks iemand op het strand. Nu, zelfs begin september terwijl de scholen alweer open zijn, zit het strand vol”, zegt een dame. Ze komt met haar man en twee kinderen uit Krasnodar –vier uur rijden– om hier even vakantie te vieren.

In 2020 hield Covid de Russen massaal ‘thuis’. Dit jaar is het hetzelfde laken een pak. Blagovesjenkaja spint er garen bij. Overal in het kleine Blaga wordt gebouwd. Particuliere huiseigenaren investeren miljoenen roebels in bungalows en gastenverblijven om de groeiende stroom toeristen te kunnen herbergen. Bij nagenoeg elk huis hangen borden met mededelingen als: ”kamers voor een nacht” of ”appartement te huur.” Het kwartiertje lopen van het dorpje naar het strand gaat langs een groot scala aan winkeltjes met zwembenodigdheden, souvenirtjes en zuidelijke lekkernijen.

Waterdruk

In Blagovesjenskaja zelf is het enorm druk. ’s Winters wonen er zo’n 4000 mensen, maar ’s zomers leven er in Blaga vele malen meer. „Kom hier eens kijken in augustus, je kunt de auto dan nergens kwijt”, zegt Rovshan. Hij verkoopt vanuit zijn bakstenen garage vers fruit aan de honderden toeristen die dagelijks door zijn straatje trekken op weg naar de zee.

Het zijn lekkernijen die niet zo vanzelfsprekend zijn in het noorden van Rusland: zoete watermeloenen, verse vijgen en tsjoertsjchela, een Kaukasische snoepworst van walnoten en druivensap. Voor dorpelingen zoals Rovshan zijn het gouden tijden. ’s Zomers werken ze en verdienen ze het geld, ’s winters rusten ze uit.

Er is ook een keerzijde. Zo bouwde een zakenvrouw uit Komsomolsk-aan-de-Amoer een prachtig pension. Het gevolg: de buren moeten om zich te douchen of te wassen, hun eigen put boren óf om vijf uur ’s ochtends opstaan om nog een beetje waterdruk te krijgen.

Horizon

Blagovesjenskaja vormt een soort schiereiland met zowel de zilte zee als zoetwatermeer aan de andere kant van de duinen. Toeristen die geluk hebben, kunnen zelfs tussen de dolfijnen zwemmen die zich daar regelmatig tussen de badgasten tonen.

Toch weet men dat achter die horizon, aan de kusten van dezelfde zee, wordt gevochten. Marioepol ligt in puin en de havensteden Cherson en Nikolaev zijn het toneel van harde gevechten.

Lees ook

Rus voelt pijn sancties vooral bij luxe-artikelen

Een vakantie in eigen land is voor veel Russen dus het veiligst. Wie naar de Zwarte Zee wil, kan overigens alleen met de trein, bus of auto: de vliegvelden in het Russische zuiden zijn vanwege de nabijheid van Oekraïne gesloten. De vierbaanssnelweg van Moskou richting Sotsji en Krasnodar is nu dan ook veel drukker dan normaal.

Op diezelfde snelweg rijdt ook het materieel van het Russische leger richting oorlogsgebied. Hele colonnes met Oeraltrucks met de witte letters Z en V rijden tussen de vakantiegangers door naar hun plaats van bestemming. Het is een rauwe werkelijkheid. Maar voor veel Russen is het geen reden om de vakantie uit te stellen.