Toen in 1805 de Fransen uit Egypte werden verjaagd had het land volgens officiële statistieken ruim 4 miljoen inwoners. En ten tijde van de stichting van de huidige republiek Egypte in 1952 was dit aantal al toegenomen tot 21 miljoen – een vervijfvoudiging.

Anno 2022 telt alleen al de Egyptische hoofdstad Caïro meer dan 21 miljoen inwoners. Het land heeft momenteel bijna 104 miljoen inwoners. Amira Tawadros van het Egyptische ”Planning Ministry’s Demographic Center” voorspelde dat er in Egypte in het jaar 2050 waarschijnlijk zo’n 190 miljoen mensen zullen wonen.

Egypte staat model voor de situatie in veel andere landen, zoals Pakistan, Bangladesh of Nigeria. Overheden zitten met de handen in het haar. Want welk beleid kun je ontwikkelen tegen de achtergrond van een dergelijke demografische explosie? Denk aan werkgelegenheid of huisvesting. Regeren verwordt dan al gauw tot de situatie beheersbaar houden met behulp van steeds verder uitdijende veiligheidsdiensten. Daardoor verandert het karakter van de staat.

Het is niet zo dat autoriteiten zich niet bewust zijn van dit nijpende probleem. De voormalige Egyptische president Hosni Mubarak noemde de onstuitbare groei van de bevolking al in 2008 een „urgente kwestie.” Hij startte een campagne met de naam ”het concept van een kleine familie” om bewustzijn te kweken voor deze dramatische bevolkingsontwikkeling.

De huidige Egyptische president Abdul Fatah al-Sisi trad in de voetsporen van Mubarak en gaf in 2018 het startschot voor de nationale campagne ”Twee is genoeg”. De bevolkingsgroei zette echter onverminderd door. Egypte zucht net als veel andere naties momenteel onder de gevolgen van een ernstige economische crisis en de regering worstelt om een steeds groter aantal hongerige magen te vullen. De angst voor maatschappelijke onrust neemt toe.

Een slogan als ”Twee (kinderen per familie) is genoeg” botst vooral op het platteland met traditionele waarden en normen. Een van deze traditionele waarden die diep verankerd is in het religieuze en tribale dna van Egypte, is het fenomeen van zogeheten kindbruiden: minderjarige meisjes die worden uitgehuwelijkt aan meestal veel oudere mannen. Vooral in het armere zuiden van Egypte is dit praktijk.

Het Egyptische kabinet is zich bewust van dit probleem en vaardige onlangs een wet uit die het huwen van minderjarige meisjes strafbaar maakt. Verschillende factoren bemoeilijken echter de uitvoering van deze wet.

Allereerst is er de praktijk van zogeheten ”urfi-huwelijken”. Urfi verwijst naar ”onze geaccepteerde gewoontes”. Een islamitische geestelijke kan huwelijken voltrekken die niet bij de staat worden geregistreerd en zo onder de radar blijven. Vervolgens is er de realiteit dat in Egypte ongeveer 35 procent van de bevolking jonger is dan 15 jaar. Een groot gedeelte van de bevolking leeft in bittere armoede en een minderjarige dochter uithuwelijken biedt hierbij een oplossing.