Schrijven begint bij lezen. Wanneer ik research doe voor een nieuw boek, is mijn leeshonger nauwelijks te stillen en put ik inspiratie uit alle mogelijke windrichtingen. Niet zelden word ik door volgers op sociale media gewezen op interessante titels, waardoor mijn leeslijst nog weer langer wordt.

Zo kon het gebeuren dat de postbode in 2019 een boek thuisbezorgde van Marc Friedrich en Matthias Weik dat in eigen land hoog in de bestsellerlijsten stond, maar tot op heden niet in het Nederlands is vertaald. De titel spreekt echter boekdelen, zelfs voor wie de Duitse taal niet machtig is: Der Grösste Crash Aller Zeiten.

In mijn meest recente boek zou ik inderdaad kort naar dit boek verwijzen, hoewel ik het in werkelijkheid niet heb uitgelezen. De inhoud maakte mij zo moedeloos, dat ik het na enkele hoofdstukken terzijde heb gelegd om het daarna nooit meer open te slaan. Wat me echter wel was bijgebleven, is de grote stelligheid van beide auteurs. Zo kondigen ze hoge inflatie aan op een moment dat daar nog totaal geen sprake van was.

In een van de eerste hoofdstukken sommen de schrijvers een aantal gebeurtenissen op die, bij elkaar opgeteld, zouden kunnen uitmonden in het door hen geschetste scenario. Een daarvan is een militair conflict waardoor de olie- en gasprijs door het dak zou gaan. Hoewel ze er geografisch gezien naast zaten (gedacht werd aan oorlog tussen Iran en de Verenigde Staten) lijkt dit precies op wat er nu gebeurt.

Daarnaast voorzagen zij een forse recessie op het moment dat de groeicijfers in de Europese Unie nog weinig reden tot zorg gaven. Door die recessie zouden niet alleen talloze bedrijven failliet gaan, maar zouden ook grote financiële instellingen aan het wankelen worden gebracht en mogelijk zelfs sommige landen die een enorme schuldenlast met zich meetorsen. Door dit alles zou de gemeenschappelijke munt onhoudbaar blijken.

Een en ander zou in een stroomversnelling kunnen raken door een nieuwe vluchtelingencrisis, een opeenvolging van natuurrampen en massale stroomuitval. Uiteindelijk zou deze ”perfect storm” resulteren in een uitkomst waarbij de Europese munt de facto waardeloos is geworden door hyperinflatie met als gevolg dat deze op een kwade maandagochtend wordt ingeruild voor een nieuwe digitale munt.

Dat klinkt wellicht als de zoveelste complottheorie, ware het niet dat de gebeurtenissen momenteel precies volgens het spreekwoordelijke boekje verlopen. Beide auteurs hebben beslist een vooruitziende blik gehad, hoewel ze feitelijk niets anders hebben gedaan dan logisch redeneren en bestaande ontwikkelingen extrapoleren. Daarbij komen ze tot de slotsom dat de euro uiterlijk in 2023 het loodje legt.

Waar of niet, na bestudering van dit boek kan lastig worden volgehouden dat niemand de huidige torenhoge inflatie zag aankomen. Op de een of andere manier weet hun stelligheid ook meer te overtuigen dan de bezwering van hogerhand dat deze inflatie tijdelijk zou zijn of het ontwijkende gesteggel rondom de precieze definitie van het begrip ”recessie” dat vooral lijkt te dienen als een rookgordijn.

De auteur is publicist. Voor eerdere columns zie rd.nl/hormann. 
Reageren? hormann@refdag.nl