Afgelopen dinsdag meldde The Washington Post dat tussen de stukken informatie zat over de militaire verdediging, inclusief de nucleaire capaciteit, van een buitenlandse mogendheid. Ook is materiaal aangetroffen dat strikt geheime operaties van Amerikaanse strijdkrachten en inlichtingendiensten beschrijft, dat slechts voor een zeer select groepje ingewijden bestemd was.

Het is opvallend dat de verontwaardiging van zowel Trump als veel vooraanstaande Republikeinse politici zich concentreert op het feit dat de documenten überhaupt zijn geconfisqueerd. En op de vraag hoe het mogelijk is dat de Amerikaanse federale politie het in haar hoofd heeft gehaald om de privévertrekken van een voormalig staatshoofd binnen te vallen.

Senator Josh Hawley uit de staat Missouri was deze week bijzonder uitgesproken. Het gaat er volgens hem helemaal niet om wat Trump in zijn bezit zou hebben. Wat iedereen zorgen zou moeten baren, is dat de FBI huiszoeking doet in het huis van een oud-president van de Verenigde Staten.

Senator Marco Rubio uit Florida liet zich in soortgelijke bewoordingen uit. Als lid van de Commissie Inlichtingen weet hij als geen ander hoe gevoelig het bezit van geheime documenten ligt. Toch bagatelliseerde hij de affaire door te zeggen dat de hele zaak eigenlijk draait om de manier waarop het bewuste materiaal was opgeslagen. En dat is alle ophef niet waard, aldus Rubio.

Die reacties hebben veel weg van de klassieke truc om de aandacht van de inhoud af te leiden door te wijzen op vermeende fouten in het proces. Want terwijl veel Republikeinen ach en wee roepen over het schandelijke optreden van de FBI en het ministerie van Justitie, reppen zij met geen woord over de mogelijke onrechtmatigheid van het achterhouden van de documenten. Laat staan dat zij zich uitlaten over de potentiële risico’s voor de Amerikaanse nationale veiligheid als dit materiaal in verkeerde handen valt.

Opvallend genoeg betoonde diezelfde senator Rubio zich in 2016 uitermate verontwaardigd toen bleek dat de toenmalige –Democratische– minister van Buitenlandse Zaken Hillary Clinton een privéserver gebruikte voor het versturen van zakelijke e-mails. Hij wees omstandig op de risico’s van diefstal van gegevens door vijandige buitenlandse inlichtingendiensten, met alle gevaren voor de nationale veiligheid en de levens van landgenoten van dien. Trump suggereerde zelfs een en andermaal dat Clinton hiervoor zou moeten worden opgesloten.

Het positieve is intussen dat de Amerikaanse rechtsstaat zodanig functioneert dat ook een oud-president op zijn minst verantwoording moet afleggen voor het bezit van geheime documenten en de manier waarop hij daarmee is omgegaan.