Dit is niet zomaar een uitspraak. Het is een constatering, een conclusie. David kijkt op zijn oude dag achterom (2 Sam. 22) en overziet zijn veelbewogen leven. Het kan niet anders: hij gaat een loflied zingen. De Heere heeft hem gered uit de hand van al zijn vijanden en uit de hand van Saul.

De liefdevolle bescherming door de Heere in de vele gevaren die David als koning hebben omringd, ontlokt hem de woorden: „Ik zal U hartelijk liefhebben, Heere, mijn Sterkte.” De liefde van God heeft hem tot in het diepst van zijn bestaan geraakt. Van God wordt gezegd dat Hij barmhartig is jegens mensen; hier is David als het ware barmhartig ten opzichte van God. Zijn hart is zo vol van Gods goedheid en liefdevolle betrokkenheid, bescherming en verlossing, dat zijn mond ervan overloopt.

God gaat Zijn weg met mensen. Hij is niet een onbewogen godheid. Hij is erbij. Hij is de Getrouwe voor hen die Hij roept tot een ambt of bediening. Door Woord en Geest leidt Hij je, als je Jezus probeert te volgen als opvoeder, of hoe dan ook in het ambt van alle gelovigen. God verdrijft de duisternis in je leven. Hij is de God Die leeft! Hij is de God van mijn heil, in Christus mijn redder. Die God: Zijn weg is volmaakt. Hij volvoert Zijn raad.

Iemand zegt: Gods weg volmaakt? Dat kan ik de dichter niet nazeggen. Er is in mijn leven veel dat eerder tot een andere conclusie leidt. Gods wegen schijnen mij duister en ik vraag Hem vaak: „Waarom?” Zijn weg is in de zee. Maar dat ervoer David ook! Zijn levensboek kende vele zwarte bladzijden. Hij riep ooit vertwijfeld uit dat hij nog zou omkomen door de hand van Saul. Zijn zonden en de gevolgen daarvan trokken diepe scheuren in zijn leven. Als er iemand reden zou hebben om te wanhopen aan zichzelf, dan David wel. Maar uitgerekend hij was er het levende bewijs van dat de Heere onze zonden graag en van harte vergeeft! God laat Zijn beloftewoord én Zijn kind nooit en te nimmer vallen. Echter Gods vijanden zullen vergaan.

Het gaat over hoge bergpassen en door diepe, donkere dalen. Mensen staan je naar het leven, de boze wil je verslinden, je dreigt te verdrinken in grote wateren. Er zijn momenten en soms zelfs tijden dat God de grote afwezige lijkt. In die duisternis zie je geen hand voor ogen. Is God weg? Nee Hij is er en Hij leeft! Hij doet mijn lamp lichten en klaart de duisternis op.

Zijn weg is volmaakt. De enige bron van deze vertrouwelijke uitspraak is Goddelijke openbaring. Ik geloof het omdat het geschreven staat! Er is weerklank in mijn ervaring. Het is net als met Gods Woord, de Bijbel. Wie daar sceptisch tegenover staat, mist de kracht en de troost ervan. Hij dooft het licht en berooft zichzelf van alle vreugde. Wie door de Geest belijdt: het Woord van God is door-en-door beproefde waarheid, die zal daarin de stem van God vernemen.

Kijk jij terug op de voorbijgegane jaren en zie je verwonderd om? Dan zul je belijden: mijn weg is onvolmaakt, maar Gods weg volmaakt! Hij nam mij bij de hand, Hij was en is mijn Schild en Beschermer. In Christus ben ik geborgen en veilig tot in eeuwigheid. De vreugde die dat geeft, daar zijn geen woorden voor. Halleluja!