Op zondag 19 september volgden we via YouTube samen de dienst van onze Rijssense gemeente. Daarna besloten we de Cubo de la Galga te lopen, een tocht van ruim drie uur. Dicht bij huis, omdat iedereen sprak over de rommelende vulkaan. Tijdens de wandeling vertelde een tegemoetkomende Duitse toerist ons dat de vulkaan was uitgebarsten. We zijn direct naar ons hotel teruggekeerd. Daar aangekomen zagen we op schermen livebeelden van de situatie. Verschrikkelijk. Overal gillende sirenes en chaos.

Dinsdag kregen we te horen dat we per boot naar Tenerife zouden worden gebracht. Dat ging op het laatste moment niet door, omdat mensen die écht in nood zaten, voorrang kregen.

In de nacht van woensdag op donderdag werden we wakker door een stil ruisen. De wind was gedraaid en bracht lavagruis onze kant op. Niet gunstig voor de terugvlucht. ’s Ochtends werden we gebeld dat de luchthaven ging sluiten en dat wij voorlopig op La Palma moesten blijven. Rond 8.00 uur werden we weer gebeld: we moesten onmiddellijk onze spullen pakken, want een KLM-vlucht uit Marokko zou een tussenlanding op La Palma maken en de laatste Nederlandse passagiers thuisbrengen.

Toen we op de luchthaven aankwamen, kregen we te horen dat de piloot de landing niet aandurfde vanwege de roetdeeltjes in de lucht. Dat was het begin van urenlang wachten. Plots vertelde een hostess van TUI ons dat er een vliegtuig uit Brussel kwam om ons op te halen. Alleen, deze piloot moest het wél zien zitten om te landen. Uiteindelijk arriveerde het vliegtuig en was het paniek: snel koffers inchecken en naar de gate rennen. Ineens golden coronaregels en douanebeperkingen niet meer. Binnen vijf minuten zaten we in het vliegtuig. We hadden de riemen nog niet vast of we waren al in de lucht. Een paar uur later landden we veilig op Schiphol.”