Zaterdagochtend zaten we, zwaarbeladen, op de boot van Hoek van Holland naar Harwich. De voorbereiding die we daar wilden doen, viel in het water door een wifi-storing. Gelukkig hadden we een kaart en reisgidsen bij ons.

Op maandag reisden we vanuit onze Airbnb naar Snowdonia, aan de Welshe kust. Schitterend was het daar. Je hoorde er schapen blaten en een stoomtreintje fluiten. Bij Beddgelert hebben we op aanraden van hostel Basecamp Wales gewandeld. Zo’n tweeënhalf uur zou de tocht duren. Dus hadden we weinig eten en drinken meegenomen. De wandeling was schitterend –hoge toppen, blauwe meertjes en riviertjes– maar hij duurde véél langer dan de aangegeven tijd. En het was smoorheet. Zes uur later waren we terug: total loss, maar voldaan.

Later in de week zakten we af naar St. David’s. Dat bezit een prachtige kerk, een die helemaal verscholen ligt, omdat rovers hem niet mochten vinden. We hebben in dat gebied ook dolfijnen gespot en zijn later met een boot naar Puffin Island gevaren om papegaaiduikers te bekijken.

Vrijdag vertrokken we naar Bath, een stad vol geschiedenis. We hebben een thermenmuseum bezocht en in het historische stadscentrum van een high tea genoten. Echt Engels met veel thee, scones en clotted cream in zo’n typisch theehuis met bloemetjebehang op de muren.

De laatste stop was Weymouth, aan de zuidkust. We zouden er op de bonnefooi een campingplek regelen. Na uren zoeken streken we neer op een boerencamping, naast een stal. Verschrikkelijk! Het stonk er naar stront en de vliegen waren niet weg te slaan. De omgeving was wel mooi: de krijtrotsenkust van de Atlantische Oceaan lag op loopafstand. Joost heeft in Weymouth een kerkdienst bezocht en genoten van ”Amazing Grace” en andere gezangen. ’s Maandags zijn we richting Harwich gereden en de volgende dag rond 19.00 uur waren we thuis.”