De vijftig nieuwe leden van het parlement zijn zondag uit 130 kandidaten gekozen door een voor Turkmenistan opvallend laag aantal kiesgerechtigden. Slechts 77 procent van de kiezers heeft volgens de autoriteiten zijn stem uitgebracht. Bij de vorige verkiezingen kwam volgens officiële cijfers vrijwel elke kiezer opdagen.

Volgens de schaarse waarnemers in de hoofdstad Asjchabat is het onduidelijk waar de opkomstcijfers vandaan komen. Er waren geen campagnes met slechts één toegestane partij, de Democratische Partij van Turkmenistan. Veel Turkmenen in de hoofdstad kenden geen enkele kandidaat en anderen wisten niet eens dat er een volksraadpleging werd gehouden. Eén verklaarde dat er zondag tot twee jonge vrouwen aan deur kwamen met een groene stembus en enkele formulieren. Zij gaven de opdracht zich te legitimeren en een stem uit te brengen.

Het parlement is voornamelijk een instelling waar de Leider der Turkmenen, de Turkmenbashi (Niyazov), ambtenaren plaatst die verder weinig meer om handen hebben. Zelfs formeel is het parlement al achterhaald door Niyazovs nieuwe Volksraad, een grote verzameling van prominenten die een paar keer per jaar met onduidelijke taken bijeenkomt.

De Turkmenbashi regeert absoluut en heeft een persoonlijkheidscultus ontwikkeld waar de naar verhouding bescheiden Noord–Koreaanse leider Kim Jong–il jaloers op kan zijn. Niyazov heeft sinds een naar verluidt geënsceneerde moordaanslag op zijn leven in 2002 de meeste mogelijke opposanten opgesloten of verdreven.

Uit het buitenland hoeft hij vooralsnog geen kritiek te vrezen. De westerse mogendheden en Rusland hebben liever stalinistische stabiliteit in Turkmenistan dan onzekerheid. Het onder meer aan Afghanistan en Iran grenzende land heeft grote olie– en gasvoorraden. Voorts produceert het met behulp van irrigatie veel katoen en meloenen. Deze sappige ’nationale’ vrucht wordt door Niyazov geëerd met een nationale feestdag, de Meloendag.