Johan Boomsma rijdt en regelt voor Roemenië
Tijd is kostbaar. Waar zijn we druk mee tussen 7.00 en 19.00 uur?
„Ruim veertig jaar heb ik bij transportbedrijven gewerkt, in beroepen van chauffeur tot wagenparkbeheerder. In 2010 ging ik met prepensioen. Daarvoor deden mijn vrouw en ik al vrijwilligerswerk. Onze dochter werkte in de jaren 90 anderhalf jaar in Hongarije.
Na terugkomst in Nederland studeerde ze hbo-v. Van 1999 tot 2008 was ze verpleegkundige en manager in een bejaardenhuis in Roemenië. Als ouders gingen we twee keer per jaar naar haar toe. Toen kreeg ik contact met Nederlanders in Roemenië die graag goedkoop een hulptransport wilden regelen. Mijn werkgever Westerman leende me een oplegger. En van diverse garages kon ik een trekker lenen om hulptransporten te rijden. Om professioneler te werken, is na verloop van tijd een stichting opgezet. En in 2014 ontstond de huidige stichting: Stichting Humanitair Transport Oost Europa. We rijden vooral naar Roemenië en soms naar Hongarije.
We zamelen niet zelf goederen in, maar verzorgen het transport. We werken samen met ongeveer 25 stichtingen in Nederland. Het doel is om goedkoop en tolvrij goederen te vervoeren. We brengen onder andere voedsel, ziekenhuisbedden en medische hulpmiddelen. Onlangs wilde een vakantiepark in Giethoorn ruim 140 matrassen doneren. Eén stichting wilde alle matrassen hebben.
Vrijwilligers van de stichting hebben in Giethoorn de matrassen in onze vrachtwagen geladen. Wij verzorgden het transport. Als stichting hebben we één eigen trailer en we huren twee trucks. De telefoon staat nooit stil. Er past ongeveer 100 kuub in een vrachtwagen. Als een stichting belt om 40 kuub te vervoeren, proberen we met goederen van andere stichtingen de auto vol te krijgen. En de route moet worden gepland. Om niet met een lege wagen te rijden, nemen we meestal op de terugweg riet mee voor een handelaar. Er zijn zo’n 25 vrijwillige chauffeurs. Ongeveer negen keer per jaar rijd ik zelf. Dan ben ik een week van huis. Aan de grens met Roemenië hebben we vaak te maken met dezelfde douanier. Die laat ons zonder problemen door. Mijn vrouw gaat nooit mee. Zij houdt niet van die lange ritten. Onze drijfveer is om stichtingen zo goedkoop mogelijk te helpen. Het is belangrijk om van je eigen overvloed andere mensen te helpen.”