„Afgelopen oktober ben ik gestart als zelfstandig notarieel adviseur voor vastgoed, met als bedrijfsnaam Tabellio, het Latijnse woord voor notaris. Mijn werk omvat het voorbereiden van contracten en akten, die daarna alleen nog door een notaris moeten worden gepasseerd. Het gaat om transacties van commercieel vastgoed. Cliënten zijn projectontwikkelaars en beleggers; geen particulieren.

Eerder heb ik gewerkt op diverse notariskantoren. Ik ben het vakgebied in 1986 in gerold. Gaandeweg groeide mijn enthousiasme. Ik was notarisklerk en zo’n vijftien jaar terug begon ik alsnog de studie om zelf notaris te worden. Maar dat bleek een te zware belasting voor ons als gezin, mede doordat mijn vrouw en ik een zoon met beperkingen hadden, die vorig jaar is overleden.

Naast het begeleiden van eigen cliënten, werk ik op interim-basis nog voor notarissen. Bij drukte schakelen ze Tabellio in. Er is een groot tekort aan personeel voor commercieel vastgoed. Zo draai ik nu enkele dagen in de week mee in een gezellig team op een kantoor in Barneveld. Ik probeer daar zo veel als mogelijk fysiek aanwezig te zijn, zodat je altijd beschikbaar bent voor overleg.

Veel werk is hetzelfde als voorheen, maar ik heb nu wel zelf de regie in handen. In een dienstverband is dat anders, dan wordt de agenda voor je bepaald.

Mijn drive is: mensen het gevoel geven dat je ze ontzorgt en juridisch waterdicht zaken voor hen regelen. Je mag in dit vak geen fouten maken, je moet accuraat zijn, anders ben je er naar mijn mening niet geschikt voor. Ik weet dat ik zelf neig naar perfectionisme.

Als notaris of adviseur fungeer je als spin in het web. Lijntjes van allerlei partijen komen bij jou samen. Je hebt bij een dossier veelal te maken met koper en verkoper, een makelaar, een financiële tussenpersoon, een bank, een fiscalist. Jij bent de regisseur, met een deadline, want alles moet op tijd klaar zijn.

De notaris en alles eromheen hebben nog steeds een wat elitaire uitstraling. Maar er heeft wel een omslag plaatsgevonden. Het is niet meer louter driedelig grijs. Ik houd van stijlvol, dat wel. Degelijkheid past bij de aard van het vak. Maar tegelijk vind ik dat je sprankelend moet zijn, fris, toegankelijk; maak het niet onnodig ingewikkeld.”

Leren of werken

„Mijn stelregel is: je kunt niet goed werken zonder veel te leren. Ik heb een enorme drang naar studeren, mijn kennis vergroten. Zo lees ik volop vakliteratuur. Dat moet trouwens ook wel, want er zijn voortdurend ontwikkelingen op mijn gebied. Daar heb je je handen vol aan. Ik kan me niet permitteren een wetswijziging of een uitspraak van de Hoge Raad te missen. Dan zou mijn hele advieswerk als een kaartenhuis instorten.

Maar voor mij zit er aan dat leren ook nog een ander aspect: wat is er mooier dan dingen die je hebt opgediept, aan te reiken aan anderen? Leren en doceren, dat ervaar ik als een prachtige combinatie. Daarom geef ik regelmatig, ongeveer eenmaal in de maand, een cursus in de sfeer van vastgoed, via twee instituten die opleidingen verzorgen. Daar krijg ik energie van. Ik zeg altijd: Kennis is macht, kennis delen is kracht.”

Contact of contract

„Best lastig om daartussen te kiezen. Het zijn twee elementen die in samenhang met elkaar mijn vak zo leuk maken.

Enerzijds moet je vanwege de vereiste rechtszekerheid met grote zorgvuldigheid de juiste stukken opstellen. Daarom zit je weleens een hele dag achter je bureau om ongestoord daarmee bezig te zijn. Alles moet kloppen, het gaat tenslotte om een juridisch document.

Maar dat gebeurt binnen een uitgebreider proces waarbij je ook –soms vaak, soms is dat minder nodig– contact hebt met de cliënt, via gesprekken, telefoontjes of mailtjes. Zonder dat zou de sjeu er voor mij vanaf zijn. Het fijnste vind ik om in constructief overleg met de opdrachtgever aan de slag te gaan, om samen toe te werken naar het gewenste doel. Met uiteindelijk als resultaat dat er een akte ligt die belichaamt welke afspraken er zijn gemaakt.”

Vaktaal of spreektaal

„De doorsneeburger wordt niet blij van een notarieel document. Een juridische tekst biedt nu eenmaal geen ruimte voor eigen proza, maar ik doe wel mijn uiterste best om jargon en ouderwets woordgebruik zo veel mogelijk te vermijden. Ook besteed ik aandacht aan de lay-out, met mooie lettertypes en tussenkopjes, zodat het geheel er in ieder geval niet saai, maar aantrekkelijk uitziet.

Ik heb ooit meegedaan aan een prijsvraag van de landelijke beroepsorganisatie van notarissen: wie schrijft de begrijpelijkste hypotheekakte? Ik won die wedstrijd. Ik had onder meer een verklarende woordenlijst toegevoegd. Maar heel bizar: ik was de enige inzender. Dat zegt wat. Er is een verfrissingsslag nodig. Legio notarissen houden helaas vast aan de oude stijl, ontgroeien die niet, vinden het blijkbaar niet belangrijk om dat te veranderen. Dat is jammer.”