Op twee percelen van 25 tot 30 hectare wordt zoet regenwater via buizen onder druk in de bodem gebracht. Bij deze eerste stap gaat het nog om een relatief kleine hoeveelheid, van zo’n 100 kubieke meter. „Dat waren de schamele kuubjes die we nog over hadden na de droogte van de laatste tijd”, vertelt watereconoom Tine te Winkel van Acacia Water. Uiteindelijk is het de bedoeling om in de winter, wanneer veel regen valt, water op te slaan. Nu stromen jaarlijks miljarden liters aan overtollig regenwater via sloten en een kanaal naar zee. Zonde, vinden boeren en bestuurders op Texel, want in de zomer kan het Noord-Hollandse eiland het zoete water heel goed gebruiken.

Ondanks de bescheiden hoeveelheid water die nu is geïnfiltreerd, is Te Winkel „erg trots”, omdat nu duidelijk is dat het systeem werkt. Ze noemt het een voorbeeld van klimaatadaptatie, aanpassing aan de gevolgen van klimaatverandering. Door stijgende temperaturen kan ook de droogte de komende jaren toenemen. Een stijgende zeespiegel veroorzaakt bovendien verzilting van de bodem in kustgebieden. Juist daar is het systeem dat nu op Texel wordt getest specifiek op berekend.

Het grondwater van het eiland is zout. Zoet water dat in de bodem wordt gestopt, blijft daar als het ware bovenop liggen, op 12 tot 15 meter diepte. „Zoet en zout mengt niet echt, alleen aan de randen. Daardoor ontstaan een soort bel van zoet water”, legt Te Winkel uit. De techniek is „zeker ook elders toe te passen”, zegt ze.

Ook boerenorganisatie LTO Noord is enthousiast over het project. Te Winkel merkt dat in droge tijden, zoals dit uitzonderlijk droge voorjaar, meer animo is voor dit soort projecten. „De droogte maakt de urgentie des te groter.”