Het gaat dus zowel om mensen die aan Covid-19 zijn overleden als om mensen die zijn gestorven door de negatieve effecten van de pandemie op de gezondheidszorg en andere delen van de maatschappij. De schatting van de WHO gaat over de periode van begin 2020 tot eind 2021.

De WHO houdt rekening met een marge: het werkelijke aantal ligt ergens tussen de 13,3 miljoen tot 16,6 miljoen overledenen. Het midden daarvan is bijna 15 miljoen. Dit aantal ligt veel hoger dan het officiële aantal coronagerelateerde sterfgevallen dat overheden hebben geregistreerd. Dat waren er eind vorig jaar 5,4 miljoen. In de loop van dit jaar is het verder opgelopen tot 6,2 miljoen.

Volgens de WHO is het merendeel van de oversterfte te wijten aan het virus zelf. Een kleiner deel komt bijvoorbeeld doordat gezondheidssystemen overbelast raakten door het hoge aantal coronapatiënten. Zoals bekend kwam de zorg voor mensen met tal van andere aandoeningen daardoor in de knel. Dat gebeurde ook in Nederland: de reguliere zorg werd tijdens pieken in de pandemie „afgeschaald”, zodat ziekenhuizen de grote toestroom van patiënten met Covid-19 het hoofd konden bieden.

Oversterfte is het verschil tussen de werkelijke sterfte en de sterfte die in een normaal jaar te verwachten zou zijn. Vooral in Zuidoost-Azië, Europa en Noord- en Zuid-Amerika zijn relatief veel mensen overleden. Van de mensen die door de pandemie het leven lieten, kwam 53 procent uit de groep landen met lagere tot middeninkomens. In landen als Egypte, India en Pakistan liggen de werkelijke sterftecijfers volgens de VN-organisatie acht tot elf keer hoger dan de officiële cijfers vermelden.

Volgens de WHO-cijfers is India veruit het hardst geraakt van alle landen. Daar vielen door de pandemie 4,7 miljoen doden, schatten de wetenschappers die de rapportage opstelden.