Uit onderzoek van PwC bleek onlangs dat de fiscus bij de extra controle van belastingaangiftes vooral lette op persoonlijke kenmerken en minder op fiscale risico’s. Uit een handleiding bleek dat bijvoorbeeld nationaliteit, leeftijd en ook in sommige gevallen donaties aan moskeeën gebruikt werden als indicatoren.

Van Rij noemde die selectiecriteria „verwerpelijk” en „discriminatoir”, maar dat dekt volgens Baldewsingh de lading niet. „In de definitie die ik gebruik is er sprake van institutioneel racisme als beleid en geschreven en ongeschreven regels van instituten of organisaties leiden tot ongelijke behandeling op basis van afkomst, etniciteit, religie enzovoorts”, stelt hij. „Bij de Belastingdienst was een lijst met criteria om fraude op te sporen waar precies dit soort dingen in stonden: donaties aan de moskee, nationaliteit. Er was hier per definitie sprake van institutioneel racisme.”

Baldewsingh vindt dat Van Rij, als verantwoordelijk staatssecretaris voor de fiscus, zich „de luxe niet kan permitteren om zuinig te zijn met woorden”. „Niet in deze kwestie. Als je je als bewindspersoon niet uitdrukt, is dat gevaarlijk. Je loopt het gevaar dat je mensen niet serieus neemt. Je geeft mensen het gevoel dat zij er niet toe doen. Je moet hun pijn erkennen en herkennen.”