Britse cipier negeert bejaarde gevangene
Oudere gedetineerden hebben het moeilijk in Britse gevangenissen. De gebouwen zijn vaak niet aangepast aan de lichamelijke beperkingen die ouderen hebben en het gevangenispersoneel blijkt zich niet erg druk te maken over de behoeften van de ouderen.
Zo weigert personeel in sommige penitentiaire inrichtingen in Engeland en Wales oudere of zieke gevangenen in een rolstoel te verplaatsen „omdat zij daar niet voor opgeleid zijn”, zo schreef de krant The Times dinsdag. De krant baseerde zich op een onderzoeksrapport van de hoofdinspecteur voor het gevangeniswezen.
Het aantal zestigplussers in Britse gevangenen is de afgelopen tien jaar verdrievoudigd en het aantal vrouwelijke gevangenen boven de vijftig jaar is nu twee en een half keer zo groot. Die stijging zal zich volgens de hoofdinspecteur voor het gevangeniswezen, Anne Owers, voortzetten als gevolg van de zwaardere straffen en de toename van het aantal veroordelingen -vooral voor seksuele delicten- wegens misdrijven die lange tijd geleden zijn gepleegd.
Owers zei tegen The Times dat sommige oudere gevangenen de gevangenis als hun huis zijn gaan zien en dat zij de wens hebben daar hun laatste jaren te slijten. In één gevangenis stond de begrafenisondernemer boven aan de lijst van mensen die de oudere gevangenen als bezoeker wilden.
In de praktijk is het nu zo dat jongere gevangenen de ouderen helpen, al dan niet tegen ’betaling’. Zo moest een zeventigjarige man zes repen chocola per week betalen aan een medegevangene die hem hielp om met zijn rolstoel naar de telefoon te gaan en om zijn eten op te halen. Een andere bejaarde, die een nieuwe zuurstofcylinder nodig had voor zijn zuurstofmasker, werd uiteindelijk geholpen door zijn ’collega’s’ omdat het personeel zich niet geïnteresseerd toonde.
Dat het personeel de ouderen vaak negeert, komt waarschijnlijk doordat die zich doorgaans goed gedragen en geen problemen veroorzaken, stelt Owers.
De praktijk dat jongeren voor ouderen zorgen, wil Owers nu officieel maken, blijkt uit haar aanbevelingen. Zij wil jongere gevangenen opleiden tot verzorgers die ouderen en zieken kunnen helpen.
Met de voorzieningen in de huisvesting en de lichamelijke verzorging van de geriatrische gedetineerden is het volgens Owers slecht gesteld. Wie slecht ter been of erg ziek is, moet volgens haar niet op het bovenste bed van een stapelbed. Dat gebeurt echter geregeld wel.
Verder klaagden veel oudere gevangenen dat zij maar sporadisch onder de douche konden. Een zeventigjarige man die in een rolstoel zit, zei dat hij tussen juni 2003 en januari 2004 maar zeven keer heeft kunnen douchen.
