Donderdagochtend zal 422e Hospitaalcompagnie uit Ermelo op het ereveld in Rhenen bloemen leggen op de graven van Nederlandse militairen die daar tijdens de Tweede Wereldoorlog gesneuveld zijn. Zo’n tachtig militairen brengen dan een eregroet en houden een minuut stilte voor hun kameraden van de geneeskundige troepen die in de oorlogsjaren van 1940-1945 bij de Slag om de Grebbeberg (11tot 13 mei 1940) om het leven kwamen.

„We verheerlijken geen oorlog, maar eren onze gesneuvelde kameraden”, verduidelijkt adjudant Michiel de motivatie achter de relatief verse traditie van dit legeronderdeel. De onderofficier organiseert dit jaar voor het laatst de herdenkingsplechtigheid die dit jaar pas voor de vijfde keer wordt gehouden. De afgelopen twee jaren was dat met slechts een viertal afgevaardigden. Dit jaar is de volledige compagnie weer aanwezig en is de plechtigheid, hoewel sober van opzet, ook wat uitgebreider.

In 2017 werden de zogenoemde Role 2-eenheden van de geneeskundige troepen bij Defensie gereorganiseerd. „Bij ieder legeronderdeel horen ook tradities, zoals herdenken. Maar ik heb niet kunnen achterhalen waarom wij de Grebbeberg toebedeeld hebben gekregen. De andere compagnieën van het 400 geneeskundig bataljon memoreren Nederlanders die in de oorlog op andere plaatsen zijn gesneuveld, zoals Java. Ook onze mensen die in Uruzgan (Afghanistan) om het leven zijn gekomen, worden geëerd.”

Adjudant Michiel zegt dat de ceremonie op de Grebbeberg geen statisch gebeuren is. „Bij het regiment doen collega’s steeds onderzoek naar namen en achtergronden van militairen van de geneeskundige troepen die in de Tweede Wereldoorlog vielen. In eerste instantie hadden we vijf namen van geneeskundige militairen die op de Grebbeberg om het leven zijn gekomen. Daar zijn inmiddels drie namen aan toegevoegd. Bovendien hebben we contact kunnen leggen met familieleden van gewondenverzorger H. Meijer die op 12 mei 1940 op de Grebbeberg is gedood. Omdat wij altijd ruim voor de nationale herdenking bloemen leggen, vroegen deze mensen zich op 4 mei altijd af wie dat deed. Twee familieleden, onder wie een kleinkind van Meijer, zijn daarom dit jaar voor het eerst aanwezig bij de plechtigheid. Zij leggen zelf bloemen.”

De namen van de andere zeven zijn: korporaal J. M. P. van Oudheusden (ziekenverzorger), soldaat J. F. te Brunsvelt (gewondenverzorger), soldaat J. Bavinck (geneeskundig verzorger), soldaat C. van Vark (gewondenverzorger), korporaal W. H. Claassen (ziekenverpleger), soldaat R. Vermeulen (Engelandvaarder en onderdeel van de 163 brigade field ambulance). Hij sneuvelde in maart 1945 bij Domburg. De laatste die herdacht wordt is reserve-onderofficier dr. E. Behr. Hij kwam op 14 mei op de Grebbeberg om het leven. „Deze bataljonsarts ligt vanwege zijn joodse afkomst begraven op de joods-Nederlandse begraafplaats in Groningen. Ook daar leggen we bloemen, maar we herdenken hem donderdag op de Grebbeberg. Ook hij hoort bij ons.”

Van Oudheusden is ook niet gesneuveld op de Grebbeberg, maar raakte gewond bij de verdediging van vliegveld Ypenburg. Hij overleed pas in 1943 aan de gevolgen daarvan maar werd later wel bijgezet in Rhenen.

Omdat het onderzoek naar andere omgekomen militairen die bij de geneeskundige troepen hebben gediend nog steeds doorgaat, sluit Michiel niet uit dat er steeds meer mensen worden herdacht en de plechtigheid daardoor ook steeds meer tijd in beslag neemt. „Als ik daar sta dan denk ik automatisch ook terug aan wat ik zelf hebt meegemaakt op mijn missies in Joegoslavië, Afghanistan en Irak. Een van de kernwaarden van Defensie is aandacht voor de gevallenen. Het is een vorm van kameraadschap die ons ook na de dood met elkaar verbindt.”