Dagboek Daniella: Wennen aan Nederlandse hagel en wind

## Woensdag 6 april Vandaag voel ik me ontzettend bang en bezorgd: mijn vader (Valentino), mijn zus Emma en oma (Sofia) gaan terug naar Oekraïne. Emma is een jaar ouder dan ik en woont weer bij ons sinds we begin maart in Nederland kwamen. Mijn vader voegde zich ongeveer twee weken geleden bij ons. Hij was in Oekraïne achtergebleven en brak zijn rechterbeen toen hij het gebombardeerde dak van zijn moeders huis wilde repareren. Zijn been zit in het gips. Emma gaat nu met m’n vader mee terug, vooral om hem te helpen en voor hem te zorgen nu zijn been gebroken is en dat voor hem lastig is. Ze zijn om zeven uur vanochtend vertrokken. Oma is vastbesloten daar te blijven. Het was best een lange dag, omdat ik alleen was met de jongere kinderen. Ik moest onlinelessen volgen van school en m’n broers en zussen, Samuel van 14, Yura van 12, Mariam van 11 en Tawifa van 9, maakten er een gezellige boel van. Nu ben ik de oudste thuis en ik zal deze last waardig dragen, haha. ![18164536.JPG](https://erdee-prod-bucket-s3-001.ams3.digitaloceanspaces.com/18164536_823f0cedc4.JPG)---beeld Danielle Hrusetski--- ## Donderdag 7 april Vandaag ging mijn moeder weer naar haar werk; op de woensdagen en donderdagen doet ze schoonmaakwerk bij een rozenkwekerij. Het weer nodigde niet uit om te wandelen, en daarom bleven we allemaal binnen. Mijn broer kon nauwelijks werken omdat het hagelde, regende en hard waaide. Waarschijnlijk zijn de mensen hier gewend aan dit weer, maar wij moeten er erg aan wennen. Bij ons regent het niet zo vaak en als het regent, dan is er helemaal geen wind, en zeker niet zo’n sterke wind als hier. Op de een of andere manier was het vandaag een beetje hetzelfde als gisteren, omdat ik m’n huiswerk moest maken. Ik vind het onderwijs op afstand verschrikkelijk. Gelukkig zijn mijn vader, zusje en oma veilig thuisgekomen in Oekraïne. Wat ben ik God dankbaar dat Hij hen tijdens de reis bewaard heeft. Emma stuurde me een filmpje van Joy, mijn hond. Vanavond kwam het gezin Van Aalst op bezoek. Dit zijn mijn oom en tante en hun kinderen. Het was erg gezellig. Oom Kees kwam net terug uit Oekraïne en had hond Mozart meegenomen – wij noemen ’m trouwens Mosya. Ik houd erg veel van tekenen en dus maakte ik verschillende tekeningen die met de oorlog te maken hebben. Ik ben trots op onze president, de regering en de strijdkrachten van Oekraïne. En ik ben oneindig dankbaar voor de mensen die voor ons bidden en ons helpen. Hun gebed en steun zijn niet in woorden uit te drukken. Ik vertrouw op God en ben dankbaar dat Hij beschermt en helpt. ## Zondag 10 april Vandaag was het een mooie dag. We gingen naar een kerkdienst die speciaal georganiseerd was voor Oekraïners, met het gezin waar we bij op het erf wonen. Ik vond het zo fijn dat ze met ons meegingen. Tijdens de dienst speelde ik zoals ik in Reya gewend was te doen op de viool voor de samenzang. We zongen twee prachtige liederen, samen met een deel van het jongenskoor van onze kerk dat ook in Nederland is en een deel van het grote koor. Liederen die je vertellen dat er zonder God geen leven is, dat Hij onze onwrikbare rots is. Dat we geloven dat Hij Zijn heilig bloed voor ons gaf, ondanks dat we Zijn liefde niet verdienen. Er waren ook Nederlanders aanwezig in de dienst. De diaken van onze kerk in Oekraïne, Arno Kortleven, vertaalde voor hen. Hij is een Nederlander die is getrouwd met een Oekraïense en woont in Oekraïne. Om vier uur ’s middags gingen we naar de kerk van het gezin waar we bij wonen, in Gouda. Ik ging niet mee, omdat ik me niet lekker voelde. Na de dienst hebben we samen gegeten en gezongen en hadden we een mooie avond. Dank God dat Hij ons bij deze hartelijke familie bracht. ![18164537.JPG](https://erdee-prod-bucket-s3-001.ams3.digitaloceanspaces.com/18164537_380aa7dd27.JPG)---beeld Danielle Hrusetski--- ## Maandag 11 april Wat een heerlijk zonnige dag! De afgelopen week regende het nogal veel, maar nu maakten de zon en de warmte je meteen vrolijk. Vandaag ging ik voor het eerst werken. Ik help in de huishouding. De eigenaars van het huis waar we tijdelijk bij wonen, boden mij aan om hen vier uur per week te helpen. Een supergoed voorstel, waarmee ik blij ben. Ik kreeg eerst uitgelegd waar ik alles kon vinden en daarna heb ik gestoft. Mijn moeder ging helpen op de plek waar de meeste Oekraïense vluchtelingen verblijven. Zij nam de kinderen mee. Na het werk deed ik mijn huiswerk voor m’n school thuis in Oekraïne. Om vijf uur ’s middags gingen we naar vrienden in Montfoort. Ze hadden voor ons gekookt: een echte Oekraïense maaltijd. We missen ons eten erg, dus we genoten enorm. We kletsten gezellig, zongen, aten en de kinderen speelden en sprongen op de trampoline. Zo’n trampoline is een zeldzaamheid in Oekraïne. Het was een dag met veel gelach, heerlijk eten, geklets en gezang.

Dagboek Daniella: Wennen aan Nederlandse hagel en wind

Mens & samenleving | dagboek Oekraïense

RD.nl in uw mailbox?