Liever heeft Barr niet dat Trump in 2024 weer presidentskandidaat is voor de Republikeinen. Als het aan hem ligt wordt een ander genomineerd. Maar als in november 2024 de naam van The Donald opnieuw op het verkiezingsbiljet staat, tekent Barr weer bij het kruisje.

In een interview met de omroep NBC naar aanleiding van het verschijnen van zijn memoires, vorige maand, zei de voormalige minister van Justitie: „Omdat ik geloof dat de grootste bedreiging voor het land de progressieve agenda is zoals die door de Democratische Partij wordt gepusht, is het voor mij ondenkbaar dat ik niet op de Republikeinse kandidaat zou stemmen.” Barr vindt de Democratische Partij totaal verdorven en kwaadaardig en hij vreest dat deze bij een nieuwe verkiezingswinst zo machtig wordt dat alle waarden in de Amerikaanse samenleving dreigen te verdwijnen. Daarom wil hij bij gebrek aan beter zijn stem geven aan een man die hij zelf „grillig, psychologisch losgeslagen, roekeloos en levend in een waanwereld” noemt.

William Barr volgde begin 2019 Jeff Sessions op als minister van Justitie. Sessions trad in november 2018 op verzoek van president Trump af na slepende, onderlinge meningsverschillen over het onderzoek naar Russische inmenging in de Amerikaanse presidentsverkiezingen. Trump benoemde daarop Barr, die eerder onder president George H. W. Bush justitieminister was geweest.

Rode lap

Gedurende de bijna drie jaar dat Barr het ambt bekleedde, ontstond bij veel Amerikanen het beeld dat hij meer de advocaat van Trump was dan de openbaar aanklager. Belangrijkste aanknopingspunt voor die gedachte was dat Barr de meest pijnlijke punten wegwerkte uit het rapport van speciaal aanklager Robert S. Mueller. Die deed onderzoek naar de Russische verkiezingsinmenging en de mogelijke banden van Trump met Moskou. Barr stelde dat Trump zich niet schuldig had gemaakt aan belemmering van de rechtsgang. Ook probeerde hij de aanklachten tegen voormalig veiligheidsadviseur Michael Flynn te verwerpen en de straf voor Trumps medewerker Roger Stone te verminderen. Beiden waren voor de rechter gedaagd vanwege hun rol in de Russische connectie.

Uit de memoires van Barr blijkt dat hij geregeld pogingen deed om Trump in het gareel te houden. Dat hij zich daarvoor soms de vulkanische woede-uitbarstingen van de president moest laten welgevallen, nam hij voor lief. Barr waarschuwde de president dat deze zich soms gedroeg „als een dolle stier in de arena.” Hij zei hem dat de Democraten maar even met een rode lap behoefden zwaaien of Trump ging als een woesteling tekeer. „Maar er komt een dag dat een stierenvechter je met zijn zwaard velt”, zo hield Barr Trump voor.

Ga naar huis!

De maat was voor Trump echter vol toen Barr hem na de verkiezingen van november 2020 vertelde dat het idee van gestolen verkiezingen geen enkele grond had en dat hij als minister van Justitie geen middelen had om de uitslag ongeldig te verklaren. Toen hij dat zei, ontplofte de president.

In zijn boek beschrijft Barr de reactie van Trump. „Dit is de doodsteek voor me, de doodsteek,” brulde Trump. „Hiermee trek je het kleed onder mijn voeten weg.” Verwijzend naar zichzelf in de derde persoon, voegde hij eraan toe: „Jij moet Trump wel haten. Je kan dit alleen zeggen als je Trump haat.”

Barr, die zag dat Trump woedend was, bood zijn ontslag aan. Volgens Barr beukte Trump op het bureau en riep: „Geaccepteerd!” De president sloeg weer op zijn bureau en riep nog een keer: „Geaccepteerd! Ga weg en ga niet terug naar je kantoor. Je bent nu klaar. Ga naar huis!” Barr vertrok. Jeffrey Rosen volgde hem op voor de laatste weken van Trumps presidentschap.

De ex-minister van Justitie acht Trump ook verantwoordelijk voor de rellen bij het Capitool op 6 januari 2021. In een interview met NBC zei Barr: „Ik denk dat Trump in de brede zin van dat woord daarvoor verantwoordelijk was. Het was zijn plan om deze groep demonstranten naar het Capitool te sturen met de bedoeling het Congres te intimideren. En ik meen dat dat verkeerd was.”