Taal is de basis van onze communicatie. Met woorden laten we zien dat we blij zijn, of boos. We plaatsen de een op een voetstuk met lofprijzingen en stampen de ander de grond in met vernederingen. Met woorden verkondigen we luidkeels onze mening.

Oekraïne en Rusland zijn de afgelopen weken hét onderwerp van gesprek. Burgers, politici en media brengen een stroom van naargeestige woorden de wereld in.

En wat doet een mens die met ellende wordt geconfronteerd? Die zoekt een boosdoener. En gaat schelden. De Russische president Vladimir Poetin kreeg de afgelopen tijd talloze verwensingen naar zijn hoofd geslingerd. Of boosheid richting zijn persoon (on)terecht is, valt natuurlijk zeer te betwisten.

Maar schelden past een christen niet, dachten Oekraïense broeders en zusters blijkbaar. Ze geven het goede voorbeeld.

In plaats van verwensingen werpen zij burgers en militairen Bijbelteksten en bemoedigingen toe via grote billboards in verschillende Oekraïense steden. En roepen ze op tot gebed. Want dan zijn woorden pas écht krachtig.