Of PvdA-raadslid Lubberink het zwaar heeft in Staphorst? „Ik voel me welkom”

„Ik ben niet van het provoceren en shockeren, maar bereik mijn doel liever op een rustige manier”, zegt Lubberink aan de keukentafel in IJhorst, buurdorp van Staphorst. Daarom zal het PvdA-raadslid niet snel een punt maken van bijvoorbeeld het hijsen van de regenboogvlag, zegt ze. „Intussen is het voor mij wel een principiële zaak dat iedereen mag zijn wie hij of zij is, ongeacht seksuele geaardheid. Toen onlangs bleek dat vier op de tien volwassen homo’s in Staphorst problemen met acceptatie ervaren, heb ik daar in de raad de vinger bij gelegd. Dan ben ik ook niet bang mensen voor het hoofd te stoten.” In 2010 haalden Lubberink en haar CDA-collega Herriët Brinkman het landelijke nieuws toen ze als eerste rechtstreeks gekozen vrouwen in de Staphorster raad kwamen. Van meet af aan voelde Lubberink zich daar welkom, vertelt ze. „Ook toenmalig SGP-voorman Klaas Slager ontving ons hartelijk en zei iets als: „Jullie zijn democratisch gekozen en net zo volwaardig raadslid als ieder ander.”” Speerpunt voor Lubberink is armoedebestrijding. „In de hechte Staphorster gemeenschap houden mensen armoede vaak binnenskamers. Ik zet me onder meer in om muziekles mogelijk te maken voor kinderen van migranten of zzp’ers die het niet breed hebben.” ## Teksten Lubberink, zelf niet gelovig, vindt het soms „ongemakkelijk” als christelijke raadsleden zich beroepen op Bijbelteksten. „Kerk en staat zijn voor mij gescheiden. Ik heb ooit op zondagsschool wat over de Bijbel gehoord, maar weet er weinig van. En ik ga teksten uit de Bijbel niet aanvallen.” Toen ze ooit protesteerde tegen de inbreng van godsdienstige argumenten in debatten, brachten collega-politici haar „tot inkeer.” „Ik ben in gaan zien dat een raadslid de vrijheid heeft zich te beroepen op zijn religieuze overtuiging. Soms leg ik er wel de vinger bij dat mijn sociaal-democratische waarden net zo zwaar wegen als christelijke waarden. Zaken als barmhartigheid betonen komen niet exclusief uit de Bijbel voort.” ## Ambtsgebed Mede door toedoen van de PvdA wordt het ambtsgebed in Staphorst niet meer tijdens, maar buiten de officiële raadsvergadering gebeden. „Ik ben niet voor het ambtsgebed, maar pleit ook niet voor afschaffing. Tijdens het ambtsgebed zit ik in de zaal. Ik vind het te ver gaan om pas binnen te komen als het gebed al is uitgesproken.” Als vrouwelijke PvdA’er voelt ze zich in de raad doorgaans „met respect behandeld.” Al zijn er af en toe fricties. „Als ik iets niet snap, geef ik dat aan. Mannelijke collega’s reageren dan soms in de trant van: „Mevrouwtje, wij leggen u wel even uit hoe het zit.” Pas suggereerde de SGP dat kinderen in gezinnen waar beide ouders werken eerder jeugdzorg nodig hebben. De partij kon die stelling niet onderbouwen. Dan teken ik protest aan. Ik wil verre blijven van het leggen van dat soort verbanden. Als een vrouw een voltijdsbaan heeft, betekent dat niet dat ze minder van haar kinderen houdt.” De politica, moeder van vier zonen en in deeltijd juf op een openbare basisschool, wil rekening houden met gevoeligheden. „Hoewel hier in het rode dorp IJhorst de voetbalclub op zondag speelt, zal ik die dag niet buiten gaan klussen.” :::kader 1::: :::kader 2::: In aanloop naar de gemeenteraadsverkiezingen in maart een serie over politici van partijen met één zetel. Vandaag deel 4: PvdA’er Liesbert Lubberink uit IJhorst (gemeente Staphorst). Dinsdag deel 5.

Of PvdA-raadslid Lubberink het zwaar heeft in Staphorst? „Ik voel me welkom”

Binnenland | eenmansfractie

RD.nl in uw mailbox?