De voordeur van het huisje op het vakantiepark in Ouddorp zwaait open. „Kom snel binnen, het is koud buiten.” Binnen in de vakantiewoning staat de thermostaat op 23 graden. En dat is nog frisjes, vindt Jaco. Het echtpaar vertrok een ruime week geleden met hun 11-jarige dochter Lotte van Ethiopië naar Nederland. Van de zomerse temperaturen –ruim boven de 30 graden– naar de Hollandse winterkou.

Behalve de behaaglijke temperaturen lieten ze ook hun huis, bedrijf en Ethiopische collega’s achter zich in het Afrikaanse land. Het doet zichtbaar pijn dat het zo moest. Maar dat de evacuatie er aan zat te komen, was geen verrassing. Jaco: „Er was al eerder met ons gecommuniceerd dat het mogelijk op een evacuatie uit zou gaan draaien. In die zin waren we voorbereid. Maar als dan de oproep van het ministerie daadwerkelijk komt, wordt het ineens menens.”

Vanwege de gespannen situatie (zie ”Burgeroorlog tussen rebellen uit regio Tigray etc.”) verliet het gezin het land. Was het echt nodig? Belinda: „Op dat moment was het een goed besluit. Het was duidelijk dat de onlusten steeds dichterbij ons huis kwamen. De geluiden die we nu uit Ethiopië horen, zijn wisselend. De grootste spanning lijkt in de achterliggende week achter de rug te zijn. Hopelijk kunnen we begin volgend jaar weer terug. Nu zijn we toch hier zijn, nemen we gelijk een rustperiode. Daarom zitten we in Ouddorp en brengen we de kerstdagen en de jaarwisseling in Nederland door.”

Blindenschool

Jaco, eigenaar van een kippenslachterij in de Ethiopische plaats Bishoftu (het vroegere Debre Zeit), ziet het werk op zijn bedrijf vooralsnog gewoon doorgaan. „Mijn compagnon is gebleven, hij leidt de onderneming nu. Dat is ook het ergste niet. Wat ik wel echt vervelend vind, is dat ook het vrijwilligerswerk in Debre Zeit gestopt is.” Zijn vrouw verzorgt verschillende soorten lessen op de blindenschool. Belinda: „Ze leren alleen maar de echt nodige dingen zoals taal en rekenen. Ik vertel een Bijbelverhaal en leer ze liederen. Maar ik leer ze bijvoorbeeld ook vormen aan, tandenpoetsen en doe spelletjes met hen.” Daarnaast helpt Belinda op het internationale schooltje, doet huisbezoeken bij de allerarmsten van Bishoftu en helpt waar nodig met voedsel, medicijnen en huisvesting. Ook veel werk in de internationale gemeente, waar Jaco ouderling is, gaat niet door.

Het blijft gissen of terugkeer snel mogelijk is. Jaco: „We hopen dat het snel kan. We wonen al acht jaar in Ethiopië, ons werk en ons leven zijn daar.” Toch valt het tegelijk niet mee om weer naar Afrika te vertrekken. Belinda: „Het valt ontzettend zwaar om onze in Nederland wonende kinderen weer achter te laten. Ik ben wel dankbaar –naast alle zorgen die er zijn om Ethiopië– voor de extra tijd die we nu krijgen om met hen door te brengen.”