Het gaat om de Zikinzá-collectie, die volgens het archief een inkijkje in het dagelijks leven van Curaçaoënaars van toen biedt. De geïnterviewden vertellen anekdotes en herinneringen, praten over rituelen en zingen liederen. Aan de orde in de achttien fragmenten komen ook onderwerpen als het leven van hun voorouders en slavernij. De opnamen zijn gemaakt door een pater, Paul Brenneker, en een kunstenaar en filosoof, Elis Juliana. De collectie is genoemd naar het geluid van een zaag, zoals dat wordt benoemd in een timmermanslied dat een grootmoeder tijdens een van de fragmenten voor haar kleinkinderen zingt.

Op Kòrsou - Curaçao zijn ook interviews en foto’s te zien die de Curaçaose fotograaf en documentairemaker Selwyn de Wind recent speciaal vervaardigde. Verder tonen Curaçaose kunstenaars aan de hand van hun werk hoe zij aankijken tegen de vijf thema’s in de tentoonstelling: oorspronkelijke bewoners, slavernij, veerkracht, samenleving en bestuur.

„Curaçaoënaars hebben door de jaren heen niet veel te zeggen gehad over of en hoe ze in de archieven werden beschreven. Hun persoonlijke verhalen zijn daarom in de archieven moeilijk te vinden. Toch is het gelukt om naast archiefstukken die het perspectief van de koloniale machthebbers laten zien, ook archiefstukken te vinden die de kracht en veerkracht van Curaçaoënaars aantonen”, aldus het archief.

Het verwijst onder meer naar de lijst met mensen die aan het slavenbestaan wisten te ontkomen en naar het vasteland wisten te reizen, het vonnis van een vrouw die zich inzette om haar eigen tradities en cultuur in stand te houden en het verslag van de eerste Eilandsraad waarin openlijk Papiamentu werd gesproken.