„Wat wil je worden?” Máxima’s vragen aan de jongens van Rijnhove zijn vooral gericht op de toekomst. Naar het verleden vraagt de prinses niet. De jongens zijn stuk voor stuk probleemjongeren. Ze wonen op het parkachtige terrein van het instituut in Alphen aan de Rijn, omdat het thuis niet meer gaat. Sommigen zijn al in aanraking geweest met justitie.

Erik kan Máxima nog geen passend antwoord geven. „Ik wil in ieder geval doorstromen naar het vmbo.” De 13-jarige scholier zit nu nog op de school voor speciaal onderwijs op het terrein van Rijnhove. Geroutineerd haalt hij een stuk ijzer door een walsmachine. Het wordt het eerste onderdeel van een vuurkorf.

In tegenstelling tot de twee andere leerlingen hoeft Erik niet naar woorden te zoeken. „Iedereen mag drie vuurkorven maken. Twee worden er verkocht, één mag je zelf houden.” Als Máxima naar het volgende lokaal vertrokken is, valt de spanning weg en vliegt hij zijn ouders om de hals. „Hier kun je alleen maar van dromen, dit maak je maar één keer in je leven mee.”

Erik is een van 125 jongeren die op Rijnhove een intensieve begeleiding of behandeling krijgen. Rijnhove is een van de vijf vestigingen van Horizon, een instituut voor Jeugdzorg en Onderwijs. Het Zuid-Hollandse instituut met ruim 800 medewerkers biedt een samenhangend aanbod op het terrein van jeugdzorg en speciaal onderwijs.

Sinds kort verzorgt Rijnhove ook de pleegzorg in Zuid-Holland. Direct na de ontvangst sprak Prinses Máxima met enkele pleegouders. „Onbetaalde werknemers”, zo noemt directeur zorg en onderwijs J. de Prie hen. „Bijna 650 pleegouders verzorgen elke dag meer dan 700 pleegkinderen. Dat is best een applausje waard.”

Applaus is er ook voor de vijf jongeren die een rapvoorstelling geven. Tussen de oorverdovende muziek door, dreunt een zwarte jongen een gedicht op. Af en toe valt de microfoon uit en is hij niet verstaanbaar voor het massaal toegestroomde publiek. De laatste regel is wel duidelijk: „Door Rijnhove kan ik de wereld laten zien wie ik ben: the man.”

Nu mag Máxima de officiële openingshandeling verrichten. Met een ruk trekt ze het doek weg dat het beeld van kunstenaar Ad Haring verbergt. Een ouderpaar met kind wordt zichtbaar. Directeur De Prie: „Het symboliseert de onlosmakelijke band tussen ouders en kind. Hoeveel problemen er ook zijn, dat is een band die blijft.”